بررسی تاثیرتنش شوری بر پتانسیل اسمزی، میزان غلظت قندها و پروتئین های محلول در ژنوتیپ های مختلف برنج در مرحله گیاهچه ای

برنج یکی از گونه های نسبتا حساس به تنش شوری است که از نظر تحمل یا حساسیت به تنش شوری، تنوع ژنت کیی زیادی در مخزن ژنت کیی انواع زراعی آن نیز دیده می شود. به منظور بررسی تغ ییرات غلظت قندها و پروتئین های محلول در محیط آبکشت، آزمایشی در سال 86 – 1385 در شرایط گلخانه ای در پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران انجام شد. تیمار شوری در دو سطح محلول عادی یوشیدا و یا حاوی 100 میلی مولار کلرید سدیم ) EC=12dS m-1 .( در مرحله شش برگی به مدت یک هفته اعمال شد، و نمونه گیری طی این مدت در فواصل زمانی )صفر ، 4، 12 ، 24 ، 48،96 و 168 ساعت( پس از اعمال تیمار، از پهنک برگ شششم غلاف به عمل آمد وغلظت قندها و پروتئین ها پس از استخراج توسط دستگاه اسپکتروفوتومتر اندازه گیری شدند. در این آزمایش غلظت قندهای محلول در رقم خارجی متحمل به شوری IR651( ( طی دوره اعمال تنش به شکل بسیار معنی داری افزایش پیدا کرد، حال آنکه در سایر ارقام ایرانی و رقم حساس به شوری ) )IR29 غلظت قندها تحت تیمار تنش عدم تغییر و یا کاهش را نشان داد. از طرفی تغییر معنی داری در غلظت پروتئین های محلول در هیچ یک از ارقام تحت تیمار تنشی مشاهده نشد هر چند که در رقم متحمل به شوری به خلاف سایر ارقام غلظت پروتئین ها افزایش پیدا کرد. از این رو کاهش پتانسیل اسمزی تا 43 / 1- مگاپاسکال در رقم متحمل را می توان به توان بالای این رقم در سنتز ترکیبات سازگار جهت تنظیم اسمزی به منظور جلوگیری از پسابیدگی نسبت داد.