تدوین مدل استراتژیک و رویکرد توسعه پایدار گردشگری در مناطق کویری با استفاده از ماتریس Swot، Space، Qspm (مطالعه موردی: مناطق کویری استان یزد)

توریسم سیستم پیچیدهای است که ابعاد مختلف زندگی انسانی (اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی زیست محیطی و کالبدی) را تحت تاثیر قرار می دهد. در این میان مناطق کویری به عنوان یکی از مناطق اولویت دار برای توسعه اکوتوریسم در بسیاری از مناطق جهان مورد توجه قرار گرفته است. ایران با دارا بودن عرصه های کویری و بیابانی به عنوان یکی از مناطق دارای پتانسیل در زمینه توسعه اکوتوریسم بیابان و کویر مطرح است. اما هنوز استراتژی های مشخصی نسبت به توسعه گردشگری در مناطق کویری تدوین نشده و مدل مشخصی وجود ندارد. لذا این مقاله به دنبال پاسخگویی به این سوالات اساسی است که استراتژی های اولویت دار جهت دستیابی به توسعه پایدار گردشگری در مناطق کویری استان یزد کدامند؟ مدل استراتژیک توسعه پایدار گردشگری در مناطق کویری چیست؟ به این سوالات از روش پیمایشی و روش برنامه ریزی استراتژیک استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که اولا، گونه استراتژی های توسعه گردشگری در مناطق کویری استان یزد در گروه استراتژی های تدافعی قرار میگیرند؛ یعنی استراتژی هایی که در راستای کاهش نقاط ضعف و از بین بردن تهدیدها تدوین شده اند. ثانیا، استراتژی های مدیریتی نسبت به سایر استراتژی ها در اولویت بالاتری قرار دارند. در پاسخ به سوال دوم این نتیجه حاصل شد که اولویتدار بودن استراتژی های مدیریتی به معنای نادیده انگاشتن سایر استراتژی های توسعه گردشگری نیست زیرا اجرای مجموعه ای از سیاست ها و راهبردها در مناطق کویری در پرتو اتخاذ رویکرد (مدل) یکپارچه برنامه ریزی توسعه گردشگری امکانپذیر است.