تعیین ارتباط عوامل زایمانی و نوزادی با بهبود زخم اپی زیاتومی در زنان نخست زای بیمارستان امالبنین (س) شهر مشهد در سال 1392

تاخیر ترمیم اپی زیاتومی منجر به نتایج بد آناتومیکی، افزایش عفونت، کاهش عملکرد جنسی، اختلال روابط عاطفی مادر و نوزاد می شود، ولی تحقیقات اندکی در این زمینه انجام شده است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط عوامل زایمانی و نوزادی با بهبود اپی زیاتومی در زنان نخست زا انجام شد.
این مطالعه همبستگی در سال 1392 بر روی 119 مادر واجد مشخصات پژوهش مراجعه کننده به بیمارستان ام البنین (س) مشهد انجام شد. اطلاعات مربوط به زایمان، نوزاد و مادر با پرسشنامه های مربوطه جمع آوری و ارتباط آن ها با بهبود زخم اندازه گیری شده با فرم ریدا در روزهای اول، هفتم، دهم و چهاردهم بعد زایمان بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، آنالیز واریانس یک طرفه، رگرسیون، اسپیرمن و پیرسون انجام شد.میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
در روز 10 و 14 بعد از زایمان طول برش پوست (037/0=p، 026/0=p)، تعداد بخیه های با نخ دو صفر (042/0=p، 028/0=p)، میزان فعالیت منجر به کشش و فشار در محل بخیه ها (037/0=p، 048/0=p) و میزان نشستن (011/0=p، 030/0=p) با ترمیم اپی زیاتومی همبستگی معکوس و رعایت موارد بهداشتی (048/0=p، 039/0=p) با ترمیم اپی زیاتومی همبستگی مستقیم داشت. درد با ترمیم اپی زیاتومی در روز هفتم (015/0=p) و دهم (035/0=p) همبستگی معکوسی داشت. تعداد بخیه های پوست (012/0=p) با ترمیم اپی زیاتومی در روز چهاردهم بعد زایمان همبستگی معکوسی داشت، یعنی تعداد بخیه های پوستی بیشتر باعث تاخیر در ترمیم زخم اپی زیاتومی شد.
از میان تمامی متغیرها، برش پوستی وسیع تر، تعداد بیشتر بخیه های پوستی و بخیه های با نخ دو صفر، نشستن طولانی مدت و ایجاد فشار و کشش در محل بخیه ها، درد شدیدتر اپی زیاتومی و عدم رعایت بهداشت باعث تاخیر ترمیم اپی زیاتومی می شوند. پیشنهاد می شود اهمیت این عوامل به پرسنل بهداشتی و مادران آموزش داده شود..