تاثیر پوترسین و اسپرمین بر تحمل به خشکی بادام و هلو

این پژوهش به منظور بررسی اثر پوترسین و اسپرمین روی برخی خصوصیات فیزیولوژیک، بیوشیمیایی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بادام رقم ‘ربیع’ و هلو رقم ‘آلبرتا’ تحت تنش کم آبی انجام شد. فاکتور اول، رژیم آبی در دو سطح (80 و 50 درصد آب فراهم خاک) و فاکتور دوم، کاربرد پلی آمین ها (پوترسین 1/0، پوترسین 1، اسپرمین 1/0، اسپرمین 1 میلی مول بر لیتر و شاهد) بود. تنش کم آبی باعث افزایش بیشتر نشت یونی در برگ های هلو نسبت به بادام شد. در تنش کم آبی، کاربرد پلی آمین ها منجر به کاهش نشت یونی برگ هر دو گونه شد. غلظت کربوهیدرات های محلول، پرولین و پروتئین های محلول در برگ های بادام تحت تنش کم آبی بیش از هلو افزایش یافت. کاربرد اسپرمین تاثیر بیشتری بر افزایش غلظت تنظیم کننده های اسمزی نسبت به پوترسین داشت. تحت تنش کم آبی فعالیت آنزیم های کاتالاز، گایاکول پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز هر دو گونه افزایش یافت و فعالیت هر سه آنزیم تحت تنش کم آبی در بادام نسبت به هلو بیشتر بود. حداکثر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان پس از محلول پاشی با غلظت های مختلف اسپرمین مشاهده شد. کاربرد اسپرمین و پوترسین از طریق افزایش تنظیم کننده اسمزی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان باعث کاهش درصد نشت یونی سلول ها و افزایش تحمل به خشکی هر دو گونه شد.