الگوی مطلوب برنامه های دینی کودکان(7-12 ساله) در تلویزیون بر اساس آرای کارشناسان وخبرگان

مقاله حاضر با هدف ارائه یک الگوی مطلوب برای برنامه سازی دینی کودکان به انجام رسیده است. در این تحقیق هدف مذکور از سه نظرگاه پی گرفته شده است، نظرگاه کارشناسان تعلیم وتربیت دینی، نظرگاه روان شناسان و نظرگاه عالمان علم ارتباطات. مساله اصلی این مقاله این این پرسش است که آیا فرایند تحول مفاهیم اخلاقی و مذهبی در ذهن کودکان در برنامه سازی دینی مد نظر قرار می گیرد یا خیر و معیارهای متناسب سازی برنامه های دینی تلویزیون برای کودکان کدام است. این تحقیق به روش کیفی به طور عام و به روش گروه اسمی به طورخاص به انجام رسیده است. جامعه مورد مطالعه دراین تحقیق متخصصین ، افراد مطلع وخبرگانی هستند که بر جنبه های سه گانه روان شناسی، تعلیم و تربیت دینی و علوم ارتباطات و برنامه سازی کودک اشراف علمی یا تجربی دارند.کارشناسان تربیت دینی دراین پژوهش به معرفی یک نظریه با عنوان نظریه عقلانی- اخلاقی تربیت دینی می پردازند، کارشناسان حیطه روانشناسی نیز با ترکیب نظریه رشد شناختی ژان پیاژه، رشد اخلاقی کلبرگ و نظریه یادگیری مشاهده ای بندورا چهارچوبی را فراهم می سازند که با تعریف ویژگی های کودک می تواند که یاری دهنده برنامه سازانی قرار گیرد. کارشناسان حوزه ارتباطات نیز بر رویکرد نوین دریافت تاکید دارند، این رویکرد بر نقش مخاطب در تفسیر و معناسازی پیام رسانه تاکید کرده و به جای تولید معنا بر تفسیر معنا تمرکز دارد.