مقایسه تاثیر دو شدت فعالیت هوازی روی برخی شاخص های هماتولوژیکی مردان سالمند دارای اضافه وزن

شاخص های هماتولوژیکی تغییرات فیزیولوژیکی زیادی را در بدن به وجود می آورند، ممکن است که فعالیت ورزشی به واسطه آثاری که بر این شاخص ها می گذارد، بتواند در بهبود بیماری های مرتبط با این شاخص ها از جمله بیماری های قلبی- عروقی موثر باشد. هدف مطالعه حاضر، مقایسه تاثیر دو شدت فعالیت هوازی برروی برخی شاخص های هماتولوژیکی مردان سالمند دارای اضافه وزن بود.

تعداد 15 آزمودنی مرد دارای اضافه وزن عضو خانه سالمندان شهر اهواز (میانگین± انحراف معیار؛ سن، 6/3±2/66 سال؛ شاخص توده بدن، 31/29±37/2 کیلوگرم بر مجذور متر) به صورت هدفمند به عنوان نمونه در تحقیق حاضر شرکت نمودند. در جلسه اول سنجش های آنتروپومتریکی، ترکیب بدنی و اوج اکسیژن مصرفی (VO2peak) (از طریق آزمون تعدیل شده بروس) آزمودنی ها اندازه گیری شد. در جلسه-های دوم و سوم آزمودنی ها پس از حداقل 10 ساعت ناشتایی در یک طرح متقاطع با دو شدت کم (45%VO2peak) و متوسط (65% VO2peak)، طی دو جلسه به فاصله یک هفته به مدت 30 دقیقه در هر جلسه، روی تردمیل دویدند. نمونه خونی قبل و پس از هر شدت فعالیت برای اندازه گیری شاخص های هماتولوژیکی جمع آوری شد.

نتایج تحقیق نشان داد که سطوح هموگلوبین، تعداد گلبول های قرمز، پلاکت ها، گلبول های سفید و هماتوکریت بعد از فعالیت در شدت متوسط افزایش معناداری داشت (0/05>p). در مقابل سطوح هموگلوبین، تعداد گلبول های قرمز، پلاکت ها، گلبول های سفید و هماتوکریت بعد از فعالیت در شدت کم تغییر معناداری نشان نداد (0/05< p).

بر اساس نتایج حاضر می توان نتیجه گیری کرد که فعالیت هوازی حاد با شدت متوسط نسبت به شدت کم باعث بهبود شاخص های هماتولوژیکی در مردان سالمند دارای اضافه وزن می شود.