شواهد بافتی و ایزوتوپی استرانسیم- نئودیمیم حاصل از هضم سنگ های رسی در مجموعه ی پلوتونیک الوند (غرب ایران)
طیف گسترده ای از سنگ های پلوتونیک، از مافیک تا فلسیک، شامل انواع گابرو ها، دیوریت ها، تونالیت ها، گرانودیوریت ها، مونزوگرانیت ها، سینوگرانیت ها و گرانیتوئید های لوکوکرات در مجموعه ی پلوتونیک الوند، منطقه ی سنندج- سیرجان، ایران یافت می شوند. سن این مجموعه به ژوراسیک میانی وابسته است. در این مجموعه سنگ های گرانیتی و دیوریتی از اجزای اصلی هستند. گرانیت ها حاوی پلاژیوکلاز، پتاسیم فلدسپار، کوارتز و بیوتیت هستند و دیوریت ها از پلاژیوکلاز، هورنبلند، بیوتیت و کمی تیتانیت و آپاتیت تشکیل شده اند. در برخی برونزد ها، گرانیت ها و دیوریت های آلایش یافت پیدا می شوند که حاوی زینوکریست های بزرگ هضم نشده آندالوزیت (به طور بخشی تا کامل به سیلیمانیت تبدیل شده) همراه با حاشیه های واکنشی غنی از اسپینل و فلدسپار هستند. این زینوکریست ها از تخریب کانی های سنگ های پلیتی و ورود آن ها به درون ماگما های میزبان حاصل شده اند. نسبت های ایزوتوپی 87Sr/86Sr در گرانیت های مورد بررسی از 7101/0 تا 7245/0 و دیوریت های آلایش یافته از 7048/0 تا 7079/0(با Sriبیش از 704/0) در تغییر است. طیف نسبت های 143Nd/144Nd در سنگ های گرانیتی از 51234/0 تا 51240/0 و در دیوریت های آلایش یافته از 51244/0 تا 51252/0 است. مقادیر Nd(t) برای گرانیت های مورد بررسی از 2/3- تا 98/3- و برای دیوریت های آلایش یافته از 78/0- تا 35/2- است. در نمودار 143Nd/144Nd در مقابل 87Sr/86Sr، گرانیت ها در قلمرو سنگ های پوسته ای تصویر می شوند؛ همچنین دیوریت های با خاستگاه گوشته ای، به سبب آلایش با سنگ های متاپلیتی به سمت سنگ های با خاستگاه پوسته ای میل کرده اند. این نتایج اهمیت شناخت آلایش را در سنگ های پلوتونیک با مواد پوسته ی فوقانی (متاپلیتی) در هنگام تفسیر چنین سنگ هایی مشخص می کند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.