اثربخشی مدل ماتریسی در پیشگیری از بازگشت و افزایش حمایت اجتماعی در افراد وابسته به مواد افیونی

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مدل ماتریسی در پیشگیری از بازگشت و افزایش حمایت اجتماعی در افراد وابسته به مواد افیونی انجام شده است.
در یک طرح شبه آزمایشی 34 نفر مراجع با تشخیص اختلال سوءمصرف مواد افیونی که دوره سم زدایی را با موفقیت به پایان رسانده بودند، با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایدر دو گروه آزمایشی (16 نفر) و گواه (18 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایشی 32 جلسه (به مدت هشت هفته) تحت آموزش قرار گرفتند و گروه گواه در طول این مدت هیچ درمانی دریافت نکردند. آزمودنی های پژوهش توسط مقیاس ارزیابی حمایت اجتماعی (SSAS) و نیز آزمایش مورفین پیش از شروع درمان، تصادفی در طی درمان، پس از درمان و پس از اتمام مرحله پیگیری چهار ماهه، مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیری، تحلیل کوواریانس تک متغیری و خی دو استفاده شد.
نتایج آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه در افزایش حمایت اجتماعی در مراحل پسآزمون و پیگیری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون خی دو نشان داد که تفاوت معنی داری بین فراوانی بازگشت در دو گروه وجود دارد.
نتایج نشان داد که آموزش مدل ماتریسی در افزایش حمایت اجتماعی و پیشگیری از بازگشت به اعتیاد مواد افیونی موثر است.