مادران و استرسورهای بخش مراقبت ویژه نوزادان

یکی از منابع بالقوه استرس زا در زندگی، تولد نوزادی است که باید تحت مراقبت در بخش مراقبت ویژه نوزادان قرار بگیرد. پژوهش حاضر با هدف تعیین منابع استرس زا در مادرانی که دارای نوزاد در بخش مراقبت ویژه نوزادان بودند انجام شد.
ابزار و در این پژوهش توصیفی کلیه مادران (110 نفر) نوزادان بستری در بخش NICU بیمارستان هاجر شهرکرد در سال 1390 با استفاده از روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات خانوادگی و پرسش نامه استرس والدین مایلز و فونک بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و با توجه به غیرنرمال بودن داده ها، با استفاده از آزمون های تحلیلی همبستگی اسپیرمن و کروسکال- والیس انجام شد.
بین عواملی مانند سطح تحصیلات، نوع زایمان، شغل مادر، محل سکونت با استرسورهای مادران ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0p>). استرسور محیطی با وزن نوزاد هنگام تولد (213/0-=r؛ 025/0=p)، سن مادر (203/0-=r؛ 034/0=p) و درآمد (292/0-=r؛ 002/0=p) همبستگی معکوس معنی دار داشت. استرسور ظاهری تنها با وزن نوزاد هنگام تولد همبستگی معنی دار داشت (256/0-=r؛ 007/0=p). استرسور ارتباطی با هیچکدام از شاخص های دموگرافیک همبستگی معنی داری نداشت. بین وضعیت منزل مسکونی با استرسورهای محیطی (031/0=p)، ظاهری (008/0=p) و ارتباطی (0001/0=p) ارتباط معنی داری وجود داشت.
مادران تجربه خود از بخش مراقبت ویژه نوزادان را استرس زا توصیف می کنند و استرس زاهای محیطی بیشترین تاثیر را بر این تجربه دارند.