کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زرند. کارمند مرکز مشاوره دانشگاه شهید باهنر

پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه بین ویژگی های شخصیتی مادران با ویژگی های شخصیتی و خلاقیت فرزندان آنان، در پایه دوم دبیرستان رشته کار و دانش شهرستان جیرفت در سال تحصیلی 92 - 1391 انجام شد. روش توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه ای شامل 180 نفر از دانش آموزان، بر مبنای جدول کرجسی و مورگان، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه های شخصیتی آیزنک (آیزنک و آیزنک، 1963) و خلاقیت عابدی (اونیل، عابدی و اسپیلبرگر، 1994) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و همبستگی متعارف کانونی استفاده شد. نتایج نشان می دهد که بین روان گسستگی مادران با خلاقیت فرزندان، رابطه منفی معنی داری وجود دارد (001/0=p). بین ویژگی های شخصیتی برونگرایی (02/0= p) و دروغ گویی فرزندان (01/0 =p) با خلاقیت آنان و بین روان گسستگی فرزندان با خلاقیت آنان (001/0 = p) رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه گرفته می شود که با توجه به همبستگی بالای ویژگی های شخصیتی با خلاقیت و رابطه ویژگی های شخصیتی مادران با ویژگی های شخصیتی فرزندان، به نظر می رسد برنامه های مشاوره و فعالیت های آموزشی در راستای رشد و پرورش خلاقیت فرزندان باید به نقش هم زمان و متعامل ویژگی های شخصیتی فرزندان و مادران آنان توجه نماید.