بازتاب مسائل و معضلات جنوب ایران و بنادر خلیج فارس بر قلم و زندگی سیاسی پارلمانی احمد فرامرزی/ (1340 1267ه.ش./ 19621888م.)

نخبگان جوامع، آینه ای از ساختار اجتماعی جوامعی هستند که در آن بالیده اند. لذا مطالعه زندگانی، افکار و دغدغه های نخبگان در حوزه مطالعات تاریخ اجتماعی ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر با هدف معرفی و تحلیل افکار و آثار احمد فرامرزی، یکی از نخبگان اداری، مطبوعاتی و علمی دوره پهلوی اول و از چهره های مطبوعاتی، علمی و سیاسی پارلمانی پهلوی دوم صورت گرفته است. فرامرزی صاحب امتیاز مجله تقدم در دوره پهلوی اول و روزنامه خاور در دوره پهلوی دوم و نماینده دوره های پانزدهم، هفدهم و هجدهم مجلس شورای ملی از بوشهر در دوره پهلوی دوم، و نویسنده آثار عدیده ای درباره خلیج فارس بود. آثاری که وی در طول عمر خود به نگارش درآورده تا پیش از انجام این پژوهش، چنان که باید بدان پرداخته نشده است.
این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و با نگاهی موشکافانه در زندگی فرامرزی، درصدد است بدین پرسش پاسخ دهد که «احمد فرامرزی در زندگانی سیاسی پارلمانی، مطبوعاتی و علمی خود چه دغدغه هایی داشت؟ و این دغدغه ها چه ویژگی های شخصیتی را برای وی رقم زد؟» محیطی که فرامرزی در آن بزرگ شده بود، او را ناسیونالیسم (ملی گرا)، طرفدار آزادی و استقلال ایران از استعمار و امپریالیست، و بیزار از ارتجاع بار آورد؛ لذا وی پس از ورود به تهران و ورود به تشکیلات اداری و آغاز زندگی مطبوعاتی و پارلمانی اش، قلم خود را برای بازتاب مسائل و معضلات زادگاهش (جنوب ایران و خلیج فارس) و ارائه راه حل برای آن ها به کار بست. حوزه ای که پایتخت و حکومت مرکزی را نسبت به آن جا بی تفاوت و بی توجه می دید و این، معضلی بود که در راستای تمامیت ارضی و استقلال ایران نبود. هدف غایی فرامرزی، بازگویی وضع موجود خلیج فارس و یافتن راه حلی به منظور بهبود اوضاع بنادر و جزایر و سپس حاکمیت همه جانبه دولت مرکزی بر خلیج فارس بود که علی رغم منافع بی شمار سیاسی و اقتصادی برای ایران، مورد غفلت و بی توجهی قرار گرفته بود.