بررسی اثرات مت آمفتامین بر تکوین بیضه در موش های صحرایی نابالغ

مت آمفتامین یک داروی محرک سیستم عصبی مرکزی است که مصرف آن بین نوجوانان افزایش پیدا کرده است، به دلیل اینکه دوره نوجوانی، دوران بسیار حساسی است و هنوز سیستم های تولیدمثل در حال رشد و تکوین هستند در این مطالعه تجربی اثرات مت آمفتامین بر تکوین بیضه در موش های صحرایی نابالغ مورد ارزیابی قرار گرفت.
40 سر موش صحرایی نر نابالغ نژاد ویستار (35 روزه) به چهار گروه تقسیم شدند: گروه شاهد و گروه دریافت کننده مت آمفتامین(mg/kg 1،3،5). گروه شاهد سرم فیزیولوژی و گروه های تیمار مت آمفتامین را به مدت 10 روز و به شیوه درون صفاقی دریافت کردند و به آن ها اجازه داده شد تا به بلوغ برسند، سپس موش ها تشریح و بافت بیضه جدا گردید و پس از وزن شدن جهت تهیه مقاطع بافتی درون فرمالین قرار گرفت. نتایج به دست آمده توسط آنالیز واریانس یک طرفه و تست دانکن مورد بررسی قرار گرفت.
فضاهای ایجاد شده در لوله های اسپرم ساز نشان دهنده اختلال در اسپرماتوژنز بود، همچنین میانگین تعداد انواع سلول ها (اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید، اسپرم های بالغ) در گروه های تیمار نسبت به گروه شاهد به صورت معنی داری کاهش یافته بود (001/0>P) که این کاهش وابسته به دوز بود. میانگین وزن بیضه ها به وزن بدن در گروه های تیمار نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد.
مصرف مکرر مت آمفتامین حتی در دوزهای پایین از طریق اثر بر محور هیپوفیز –گناد و عوامل مختلف دخیل در اسپرماتوژنز باعث ایجاد اختلال در اسپرماتوژنز می شود که ممکن است سبب کاهش باروری در جنس نر گردد.