بررسی وضعیت پا در بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز آموزشی- درمانی رازی رشت در سال 1392

بیماری های اندام های تحتانی از جمله بیماری شریان های محیطی، نوروپاتی محیطی، زخم پاها و نیز آمپوتاسیون اندام های تحتانی، در افراد دیابتی شایعتر از افراد غیردیابتی است و 30% افراد بالای 40 سال را تحت تاثیر قرار می دهد. زخم های پا شایعترین، جدی ترین و پر هزینه ترین عوارض دیابت هستند و خطر مرگ را در بیماران دیابتی، 2-4 برابر افزایش می دهند و شناسایی عوامل خطر آن می تواند از ایجاد عوارض جبران ناپذیر آن جلوگیری نماید از این رو مطالعه ای با هدف بررسی وضعیت پا در بیماران مبتلا به دیابت انجام گردید.
در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی_تحلیلی، بصورت نمونه گیری دردسترس، وضعیت پا در 355 بیمار دیابتی مراجعه کننده به مرکز آموزشی-درمانی رازی رشت در سال 1392 توسط یک پرستار آموزش دیده مورد بررسی قرار گرفت. داده ها از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مجذورکای و رگرسیون لوجستیک استفاده گردید و سطح معناداری کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
براساس آزمون کای اسکویر میان زخم پا و پوست خشک و بدون تعریق(01/0P=)، فیشر(004/0P=)، اختلال دررشد ناخن های پا(02/0P=)، تاول(008/0P=)، انگشت چکشی(05/0P=)، انگشت چنگالی(001/0P=)، مفصل شارکوت(02/0P=)، حس درد سطحی با سنجاق و حس ارتعاش با دیاپازون (001/0P=)، نبض پشت پایی و تیبیای خلفی راست و چپ(001/0P<)، جوشگاه زخم قبلی(001/0P=)، علت بستری در بیمارستان و سابقه بستری قبلی بعلت ضایعات پاها(001/0P=) ارتباط معنادار وجود دارد. تجزیه و تحلیل نهایی متغیرها بر اساس مدل رگرسیون لوجستیک، نشان داد که متغیرهای مرتبط با وضعیت پا در بیماران دیابتی، تاول، انگشت چنگالی و علت بستری در بیمارستان مرتبط با بیماری دیابت است.
ازآنجایی که عواملی ازجمله تاول، انگشت چنگالی علت بستری در بیمارستان مرتبط با بیماری دیابت در بروز زخم پا تاثیر گذار هستند، پرستاران می توانند با شناسایی این عوامل خطر نقش موثری در پیشگیری و درمان به موقع زخم پا داشته باشند.