وقتی ترجمه در قلب نظام ادبی زبان مقصد قرارمی گیرد

ترجمه همواره نقش مهمی در پر کردن شکاف بین فرهنگ ها و زبان های مختلف و معرفی ابعاد ادبی جدید به ادبیات زبان مقصد ایفا کرده است. بر خلاف این باور رایج که ترجمه در مقایسه با اثر اصلی جایگاه فرعی دارد، در مقاطع زمانی مختلف ثابت شده است که ترجمه به حدی در زبان مقصد تاثیرگذار است که حتی در ادبیاتی غنی و کهن همچون ادبیات فارسی به الگویی برای نویسندگان تبدیل می شود. پژوهش حاضر تلاش می کند با تاکید ویژه بر برهه زمانی بین سالهای 1300 تا 1350هجری شمسی، یعنی هنگامی که شیوه های جدید نویسندگی از قبیل «تک گویی درونی» و«سیلان ذهن» به نظام ادبی فارسی معرفی شدند، تاثیر ترجمه را از ادبیات غرب در سال های بین 1200 تا 1350بر ادبیات معاصر فارسی مورد بررسی قرار دهد. بدین منظور، مفاهیم نظریه نظام چندگانه و برنامه ریزی فرهنگی اون زهر به عنوان چارچوب نظری تحقیق و جهت بررسی این مسئله که ترجمه از ادبیات مدرن انگلیسی چگونه بر نگارش رمان مدرن فارسی تاثیر گذاشته است انتخاب شد. مشاهده شد که عوامل مختلفی باعث شدند ترجمه رمان های غربی جایگاهی مرکزی در نظام ادبی فارسی پیدا کنند و به موجب آن شیوه های جدید نویسندگی از قبیل تک گویی درونی و سیلان ذهن به رمان مدرن فارسی راه یابند.