بهینه سازی دستورالعمل بکارگیری تترازولیوم در راش شرقی

جهت انجام هرگونه کار اصلاحی بر روی بذر، تعیین میزان قابلیت حیات آن از طریق انجام آزمون-های جوانه زنی دارای اهمیت فراوانی است. آزمون های بیوشیمیایی به صورت کلی روش های سریع-تری برای ارزیابی زنده بودن نمونه های بذری و به طور اختصاصی برای ارزیابی بذرهای غیرقابل جوانه زنی که به نظر می رسد خواب باشند، از طریق سنجش بافت های ضعیف یا مرده ارائه می کنند. آزمون تترازولیوم از معمول ترین آزمون های یاد شده است. تحقیق حاضر با هدف بهینه سازی شرایط آزمون تترازولیوم شامل غلظت محلول، دما و مدت زمان نگهداری بذور در محلول برای گونه راش شرقی انجام پذیرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار، انجام گرفت. نتایج نشان داد فاکتورهای مورد بررسی باعث ایجاد تغییرات معناداری در درصد رنگ پذیری بذور می شوند. برای تعیین بهترین شرایط آزمون تترازولیوم نتایج این آزمون با نتایج حاصل از آزمون کشت جنین (در محیط کشتMS) مقایسه شد. تیمار خیساندن بذور به مدت 18 ساعت و دمای 30 درجه سانتی گراد در محلول 5/0 درصد تترازولیوم با بیشترین شباهت به نتایج آزمون کشت جنین، تیمار مناسب جهت آزمون جوانه زنی با استفاده از محلول تترازولیوم انتخاب شد.