بررسی ارزش رجحانی گونه های مرتعی برای شتر در مراتع ییلاقی و قشلاقی سمنان طی سه سال متوالی

سطح وسیعی از هر استان را مراتع با پوشش گیاهی مخصوص به خود پوشش داده و هر منطقه نوع دام سازگار به شرایط ویژه خود را داراست. دام های چرا کننده در مراتع رفتار چرایی و تغذیه ای خاصی را از خود نشان می دهند. با توجه به سطح وسیع مراتع و هزینه بر بودن پروژه های اصلاحی، باید قبل انجام چنین طرح هایی، نیاز دام ها و ارجحیت انتخاب گونه های مورد تغذیه آنها مورد ارزیابی قرار گیرد. مراتع ییلاقی و قشلاقی شهرستان گرمسار عمدتا برای تغذیه دام های شتر، گوسفند و بز مورد استفاده قرار می گیرند. این تحقیق با استفاده از روش زمانی به مدت سه سال متوالی (86 تا 88) با هدف بررسی ارزش رجحانی گونه های مورد تغذیه دام چرا کننده شتر در دو منطقه ییلاق و قشلاق در مراتع منطقه انجام شد. نتایج بررسی گونه های انتخابی شتر نشان داد که این حیوان هم در ییلاق و هم در قشلاق گیاهان بوته ای خاردار و پهن برگ خاردار مانند خارشتر(Alhagi psedoalhagi)، لور(Halocnenum strobilaceum) و گونه های درختچه مانند گز (Tamarix leptopetata) را نسبت به سایر گیاهان ترجیح داده و استفاده می کند و سایر فرم های رویشی را بسیار کمتر مصرف و از گندمیان مانند کاله (psathyrostachys fragilis) در حد بسیار ناچیز تعلیف می کند.