بررسی اثر پخت های مکرر پرسلن روی درز لبه ای و تطابق داخلی فریم های زیرکونیا با اباتمنت ایمپلنت های دندانی

امروزه رستوریشن های تمام سرامیکی به دلیل خصوصیات ساختاری مناسب و زیبایی عالی در درمان ایمپلنت دندانی مورد توجه قرار گرفته است. برای دستیابی به زیبایی بیشتر در فریم های زیرکونیایی با توجه به رنگ نامناسب ممکن است تحت سیکل های مکرر حرارتی جهت پخت پرسلن قرار بگیرند که این امرممکن است باعث افزایش میزان عدم تطابق رستوریشن ها شود. به دلیل اثرات ثابت شده گپ یا درز لبه ای در ایجاد التهاب دور فیکسچر و شکست ایمپلنت نقش دارد؛ تحقیق حاضر با هدف بررسی اثرات پخت های مکرر پرسلن در میزان درز لبه ای و تطابق داخلی فریم های زیرکونیایی با اباتمنت ایمپلنت های دندانی انجام شد.
40 اباتمنت انتخاب و در 4 گروه قرار گرفتند. در گروه اول؛ فریم زیرکونیا با ضخامت mm4/0 ساخته شده. فریم ها سمان شده و بعد از انجام چرخه های حرارتی، درز لبه ایی بزرگ نمایی 40× اندازه گیری شد و برای اندازه گیری میزان تطابق داخلی؛ فاصله بین اباتمنت و روکش در نمونه ها بریده شده با دیسک الماسی در بزرگ نمایی 40× اندازه گیری شد. در گروه های 2، 3 و 4؛ مراحل همانند گروه 1 انجام شده ولی نمونه ها قبل از سمان کردن روکش روی اباتمنت؛ با استفاده از پرسلن به ترتیب 2و 4 و 6 بار پخته شده و ضخامت نهایی پرسلن mm2 باقی ماند. پارامترهای درز لبه ای و تطابق داخلی مورد تجزیه و تحلیل گرفت.
در کل گروه ها در معیار درز لبه ای بین 52 تا 69 میکرومتر و در معیار تطابق داخلی بین 17تا 26 میکرومتر اندازه گیری شد. تفاوت های معنی داری از نظر مقادیر درز لبه ای و تطابق داخلی فریم های زیرکونیایی با اباتمنت ایمپلنت های دندانی در شرایط عدم پخت پرسلن و تکرار دفعات پخت آن مشاهده نگردید.
زیرکونیا به دلیل خواص مکانیکی و استحکام بالا و نیز سینترینگ کامل تحت تاثیر چرخه پخت پرسلن قرار نگرفته و تطابق فریم های زیرکونیایی با اباتمنت ایمپلنت های دندانی در شرایط پخت یا عدم پخت پرسلن تغییرات قابل توجهی تجربه نکرده بود.