تاثیر دو شیوه زندگی فعال و غیر فعال همراه با رژیم غذایی کنترل شده بر مقاومت انسولینی و سطوح سرمی آنزیم های AST و ALT کبد زنان باردار

با توجه به اثرات مفید تایید شده فعالیت بدنی در دوران بارداری، مطالعه حاضر با هدف بررسی زندگی فعال و غیرفعال بر سطوح مقاومت به انسولین و آنزیم های AST و ALT کبدی زنان باردار سه ماهه دوم بارداری انجام شد.
این مطالعه مقطعی در سال 1394 بر روی80 زن باردار سه ماهه دوم شهرستان اصفهان انجام شد. افراد پس از تکمیل فرم رضایت نامه و پرسشنامه فعالیت بدنی دوران بارداری PPAQ بر اساس سبک زندگی و انجام و عدم انجام پیاده روی روزانه به دو گروه فعال و غیرفعال تقسیم و از نظر سطوح سرمی آنزیمهای AST و ALT کبدی و میزان مقاومت به انسولین مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون کولموگروف اسمیرنوف و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
نتایج مطالعه نشان داد که سطح سرمی آنزیم AST کبدی در زنان باردار فعال که پیاده روی روزانه داشتند به طور معنی داری کمتر از زنان غیرفعال بود (018/0=p). ولی در میزان سطح ALT (079/0=p) و مقاومت به انسولین (146/0=p) تفاوت معناداری مشاهده نشد.
فعالیت بدنی در دوران بارداری بر سطح سرمی آنزیم AST کبدی تاثیر دارد، ولی دلیل عدم معناداری سطوح آنزیم ALT کبدی و مقاومت به انسولین را با توجه به بررسی متغیرهای کنترل می توان پیاده روی با سرعت آهسته، ساعات بی تحرکی طولانی مدت (5/2±8/11) و خواب طولانی تر از استاندارد (00/2±9/9) بیان نمود.