نظریه همکاری طرفین دعوا و دادرس در حل و فصل اختلاف

نظریه همکاری طرفین دعوا و دادرس در حل و فصل اختلافات از مباحث جدید آیین دادرسی مدنی است که در چند سال اخیر از سوی یکی از استادان مطرح شده است. نظریه همکاری به معنای اجرای قانون تعریف شده است. به عبارت دیگر، طرفین و دادرس در حل و فصل اختلاف با یکدیگر مشارکت می کنند. اگرچه در برخی از قوانین جدید، نظریه یادشده به صورت پراکنده مشاهده می شود، اما این نظریه در آیین دادرسی مدنی فراملی مصوب 2004م شالوده اصلی را تشکیل می دهد و نمود اصلی را دارد. با بررسی قوانین کشور، این نتیجه یافت می شود که نظریه همکاری، هرچند در پاره ای مواد دیده می شود، این امر به معنای به کارگیری نظریه همکاری در نظام حقوقی نخواهد بود و نظام حقوقی ما دارای این نظریه نوین در آیین دادرسی نیست. پس از مطالعه موردی قانون آیین دادرسی مدنی فرانسه، اصول آیین دادرسی مدنی فراملی، و قوانین ایران، می توان گفت که نظریه همکاری، نظریه ای صحیح و مقبول است و می توان آن را در برخی باب ها ازجمله در تعیین صلاحیت محلی دادگاه، تعیین زمان جلسات، داوری، صلح و سازش، نحوه ابلاغ اوراق، شیوه اداره جلسه دادرسی و غیره اعمال کرد.