اثر تغذیه روغن سویای اکسید شده و هسته انار بر ظرفیت آنتی اکسیدانی، فعالیت آنزیمی و فاکتور های التهابی خون بزهای سانن در پیرامون زایش

تاثیر روغن اکسید شده سویا و هسته انار بر وضعیت آنتی اکسیدانی و عوارض ناشی از استرس اکسیداتیو پیرامون زایش در بز های سانن، 3 هفته قبل و بعد از زایش مورد بررسی قرار گرفت. تیمار ها شامل 1) جیره پایه به همراه 4 درصد روغن سویا، 2) 4 در صد روغن اکسید شده سویا، 3) 4 در صد روغن اکسید شده سویا و 8 درصد هسته انار آسیاب شده بود. سه روز پس از زایش جیره های آزمایشی با یک جیره یکسان جایگزین شد. غلظت فاکتور روماتوئید(RF)، پروتئین التهابی حاد(CRP)، مالون دی آلدهید(MDA)، ظرفیت آنتی اکسیدانی خون(TAC)، فعالیت آلکالین فسفاتاز(ALP)، کراتین کیناز(CK)، آلانین آمینو ترانسفراز(ALT)، آسپارتات آمینو ترانسفراز(AST) و لاکتات دهیدروژناز(LDH) دو هفته پس از اعمال تیمار، در اثر تیمار 2 نسبت به تیمار 1 دارای الگوی افزایشی و در اثر تیمار 3 نسبت به تیمار 2، دارای روند کاهشی بود. الگوی افزایشی در فراسنجه های CRP،ALT ،MDA و ALP و روند کاهشی مذکور برای فراسنجه های RF، TAS، CRP و ALP معنی دار بود. الگوی اثر تیمارها دو هفته پس از اعمال جیره یکسان، در کلیه فراسنجه های مذکور به جز کراتین کیناز، فاکتور روماتوئید، مالون دی آلدهید و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل خون، به طور مشابهی با سایر زمان ها تکرار شد. به طور کلی روغن تیمار2 در مقایسه با تیمار1، به دلیل تغییر در ترکیب اسید های چرب و وجود مشتقات پراکسیداسیون، باعث افزایش عوارض استرس اکسیداتیو و کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما گردید، در حالی که هسته انار فراسنجه های مذکور را بهبود بخشید.