تحلیل گفتمان وصیت نامه شهدای جنگ تحمیلی

این مقاله به مطالعه و تحلیل پنجاه وصیت نامه برگزیده از رزمندگان جنگ پرداخته و بر اساس نظریه گفتمان لاکلا وموف توجه خود را بر گفتارهای خاص و ظرفیت مفصل بندی شان معطوف ساخته است. به عنوان نقطه شروع برای پاسخ دادن به این سوالات، مضامین و محورهای اصلی وصیت نامه شهدا را استخراج کرده و سپس شناسایی شده اند که چه نشانه هایی دارای موقعیتی ممتازند و در رابطه ی با نشانه های دیگر چگونه در آن گفتمان تعریف می شوند؟ همچنین به این سوال پرداخته شد که وصیت نامه ها از طریق قراردادن عناصر در رابطه ای خاص با یکدیگر، چه معانی ای را تثبیت و حفظ می کنند و چه معانی بالقوه ای را حذف و طرد می سازند؟ مضامین و محورهای اصلی وصیت نامه ها عبارت بودند از: «ولایت فقیه و رهبری امام خمینی»، «استکبارستیزی و در راس آن آمریکا»، «واقعه کربلا و شهادت امام حسین(ع)»، «حجاب»، «نماز جماعت و نماز جمعه»، «نفی زندگی دنیایی» و «توصیه به گریستن برای شهدای کربلا به جای گریستن برای شهادت خودشان». در این میان عنصر «ولایت فقیه و رهبری امام خمینی» دال مرکزی به حساب می آید که دال های دیگر پیرامون آن مفصل بندی می شوند و معنا می یابند و بر اساس نظر لاکلاوموف، معنای دال های پیرامونی از طریق عمل مفصل بندی حول دال و نقطه مرکزی تثبیت می شود. بنابراین ما می توانیم از «گفتمان شهدا» سخن بگوییم؛ گفتمانی که از رزمندگان سوژه هایی ساخته است که جز به آخرت فکر نمی کنند؛ سوژه هایی که خود قبل از کشته شدن به آغوش مرگ می روند و شهادت در جنگ تحمیلی را هم چون جان دادن در واقعه کربلای سال 61 هجری می دانند.