تحلیل سیاست گذاری اجتماعی با لنز حکومت مندی

هدف اصلی این مقاله، معرفی دستگاه مفهومی حکومت مندی در تحلیل سیاست گذاری اجتماعی است. محور این دستگاه مفهومی، مطالعه نحوه تحقق قدرت (به معنای فوکویی) ازطریق سیاست گذاری اجتماعی است. یعنی: عقلانیت های سیاسی (گفتمان های) حاکم بر سیاست گذاری اجتماعی کدام است؟ سیاست گذاری اجتماعی ازطریق چه تکنولوژی هایی فعلیت می یابد؟ سیاست گذاری اجتماعی چه نوع سوژه ها و هویت هایی را در شهروندان برساخت می دهد؟ در مقاله حاضر، با روش نظری تحلیلی، سعی شده است جایگاه و کاربردپذیری رویکرد حکومت مندی در تحلیل سیاست گذاری اجتماعی معرفی و درباره آن بحث شود. از دو منظر معرفتی و روشی، رویکرد حکومت مندی را می توان برای تحلیل سیاست گذاری اجتماعی به کار برد: 1. در حوزه معرفتی، با کمک رویکرد حکومت مندی، می توان سیاست گذاری اجتماعی را براساس سه بعد عقلانیت و تکنولوژی و سوژه حکومت بررسی و تحلیل کرد؛ 2. در حوزه روشی ، تحلیل سیاست گذاری اجتماعی با لنز حکومت مندی، گرچه با هر دو روش شناسی تحلیل گفتمان و تبارشناسی امکان پذیر است، منتهی روش اخیر نسبت به روش اول مرجح دانسته می شود. رویکرد حکومت مندی از دهه 1990، قابلیت بسیاری برای تحلیل حوزه های مختلف سیاست گذاری اجتماعی غیرایرانی پیدا کرده است؛ اما تاکنون در ایران، به صورت نظری و تجربی استفاده نشده و با چنین خلئی، ابعادی از تحلیل سیاست گذاری اجتماعی نیز از حوزه نظر و عمل (پراکسیس) دور خواهد ماند.