مطالعه آزمایشگاهی میانکنش دارو- پروتئین با استفاده از طیف سنجی جذب الکترونیکی، فلورسانس، و دورنگ نمایی دورانی

علم پزشکی در آینده ای نه چندان دور نیاز به طراحی نسل جدیدی از داروهایی که پروتیئن ها را مورد هدف قرار می دهند، دارد. در کمپلکس شکل گرفته بین دارو و پروتئین، ساختار و پایداری پروتئین هدف باید در نظر گرفته شود. امروزه، بسیاری از مطالعات آزمایشگاهی برای پیش بینی میانکنش های بین دارو و محیط های بیولوژیکی انجام شده است. یکی از این مطالعات موثر، استفاده از روش های طیف سنجی مانند: جذب الکترونیکی، فلوئورسانس، و دورنگ نمایی دورانی است که به طور خلاصه در این مقاله مروری آورده شده است. با استفاده از روش های مذکور که امکان بررسی واکنش های سیستم های بیولوژیکی را در غلظت کم و در شرایط فیزیولوژیکی فراهم می آورند، تمایل اتصال دارو(ها) به پروتئین( ها) و مکانیسم(های) اتصالی آنها به وضوح مشخص می گردد. طیف سنجی مرئی-ماوراء بنفش می تواند به عنوان یک ابزار مهم در اندازه گیری تغییرات ظریف در ساختار پروتئین ها استفاده شود. طیف سنجی دورنگ نمایی دورانی نیز در منطقه دور ماورای بنفش (180-260 نانومتر) اطلاعات مناسبی را مورد اشکال مختلف ساختار دوم پروتئین و نهایتا، طیف سنجی فلوئورسانس اطلاعات ساختار سوم پروتئین فراهم می کند. از آنجاییکه که تغییرات کنفورماسیون پروتئین ها به دلیل هرگونه تغییر از جمله شرایط فیزیکوشیمیایی، مدیفیکاسیون ها، و اتصالات دارو، می تواند بر طیف های مرئی-ماوراء بنفش، دورنگ نمایی دورانی، و فلوئورسانس تاثیر بگذارد، مطالعه طیف های تغییر یافته می تواند رابطه ساختار-فعالیت مواد دارویی و پروتئین های هدف را شرح دهد. در بررسی اجمالی حال حاضر، شرح کوتاهی از روش های ذکر شده همراه با برخی از معادلات مربوط به آنها که معمولا در تجزیه و تحلیل داده ها بکار می روند، آورده شده است. در مجموع، نتایج این مقاله می تواند پایه و اساسی برای توسعه داروهای بالقوه بیولوژیکی در آینده باشد.