تغییرات میزان کانکسین 43 فسفریله در آئورت سینه ای موش های صحرائی مبتلا به دیابت تجربی

مشکلات قلبی - عروقی، به عنوان یکی از عوارض بسیار رایج در بیماری دیابت محسوب می شود. کانکسین ها غالب ترین زیرواحدهای موجود در ساختار اتصالات شکاف دار می باشند که در برقراری ارتباطات بین سلولی حائز اهمیت هستند. با در نظر داشتن نقش موثر کانکسین در آئورت، این سوال در ذهن ایجاد می شود که آیا تغییر در سطح کانکسین 43 فسفریله آئورت سینه ای بیماران دیابتی رخ می دهد یا نه؟ در این بررسی 20 سر موش صحرائی نر بالغ با محدوده وزنی (50±300) گرم به طور تصادفی به دو گروه ده تائی کنترل و گروه دیابتی تقسیم شدند. با تزریق داخل صفاقی mg/kg60 استرپتوزوتوسین موش های صحرائی به دیابت نوع 1 مبتلا گشتند. گروه کنترل نیز به همان نسبت سالین نرمال دریافت کردند. پس از 60 روز، بعد از بیهوشی آئورت سینه ای جدا و بلافاصله فریز گردید، سپس توسط متد الایزا کانکسین مزبور مورد سنجش قرار گرفت. در این بررسی افزایش معنی داری در سطح کانکسین 43 فسفریله در گروه دیابتی مشاهده شد (05/0P<). افزایش کانکسین فسفریله و تنظیم کاهشی کانکسین 43 با کاهش ارتباطات سلولی از خلال اتصال شکافدار و نیز القاء آپوپتوز می توانند یکی از علل مشکلات قلبی - عروقی در بیماران دیابتی محسوب گردد.