تاثیر تجویز دوزهای مختلف آرژینین و لیزین همراه با فلز روی در میش شیرده بر غلظت فلز روی در شیر

روی (Zn) نقش اساسی در سیستم بدن انسان و حیوان دارد. کمبود روی ممکن است موجب اختلالات بسیاری شود، بنابراین ارائه یک میزان کافی از این ریز عنصر در حیوانات و انسان مهم است. یکی از مهم ترین منابع روی، شیر است. هدف از این مطالعه برای تعیین این است که آیا روی می تواند از طریق سلول های اپیتلیال پستان به شیر توسط سیستم نقل و انتقال با پایه اسید آمینه ای در میش شیرده عبور کند. این پژوهش تجربی شامل 54 میش شیرده که از سازمان جهاد کشاورزی استان تهران جمع آوری شده، به 9 گروه به شرح زیر تقسیم شدند: گروهی که کلرید روی را به شکل معدنی (1، 2 و 4 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند، و گروه هایی که روی آلی با دوزهای مختلف آرژینین و یا لیزین (1، 2 و 4 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت شلاته شده دریافت کردند. نمونه های شیر، 30 دقیقه قبل و 6 ساعت پس از تزریق داخل وریدی محلول های روی جمع آوری شد. غلظت روی در شیر با استفاده از روش طیف سنجی جذب اتمی شعله اندازه گیری شد. قبل از تزریق روی معدنی و یا آلی در غلظت روی شیر، تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت (P>0.05). تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که تجویز روی معدنی باعث افزایش قابل توجهی از غلظت روی در شیر در صورت وابسته به دوز شد. در حالی که، تزریق آرژینین و یا لیزین با روی در شکل شلاته باعث کاهش قابل توجهی در غلظت روی شیر در مقایسه با فرم غیر آلی روی، به صورت وابسته به دوز شد. با توجه به نتایج به دست آمده، مصرف فرم های مختلف روی، غلظت روی در شیر را تحت تاثیر قرار می دهد.