ارزیابی مدل موشی اندومتریت با استفاده از جدایه رحمی اشریشیا کولای از بوفالو پس از زایمان

عفونت بالا رونده رحم با باکتری های گرم منفی عامل اندومتریت پس از زایمان در گاو و بوفالو است که به طور نامطلوبی باروری را تحت تاثیر قرار می دهد. نظر به اینکه انجام آزمایش های کنترل شده در میزبان بومی و اصلی سخت می باشد، تکامل یک مدل حیوانی آزمایشگاهی برای اندومتریت گاوی فهم پاتوژنز را تسهیل می نماید. بر این اساس، در مطالعه حاضر، 30 موش باکره نژاد آلبینو سوئیسی 5 تا 8 هفته به منظور ارزیابی پتانسیل بیماری زایی اشریشیا کولای، جدا شده از بوفالو با زایمان طبیعی پس از زایمان برای القای اندومتریت استفاده شدند. موش ها در فاز دی استروس چرخه فحلی به صورت تصادفی به یکی از چهار درمان تلقیح داخل واژنی (100 میکرولیتر) زیر اختصاص داده شدند: EG (گروه درمان)-1: نرمال سالین استریل؛ EG-2، EG-3 و EG-4: اشریشیا کولای به ترتیب 104 × 5/1، 105 و CFU/ml 106، و 36 ساعت پس از تلقیح برای مطالعه ضایعات ماکروسکوپی و میکروسکوپی کشته شدند. تغییرات ظاهری محدود به EG-4 بودند. اندومتریت حاد در 50% EG-3 و 7/66% EG-4 ثبت شد. میزان پیشرفت اندومتریت حاد به طور معنی داری در EG-4 (P<0.05) در مقایسه با سایر گروه ها بیشتر بود. مطالعه حاضر اثبات نمود که مدل حیوانی برای اندومتریت با تلقیح داخل واژنی CFU/ml 106 × 5/1 اشریشیا کولای در فاز دی استروس می تواند در موش تکامل یابد. سهولت تلقیح داخل واژن، عدم درگیری سیستمیک آشکار و میزان بالای عفونت زایی از جمله مزایای این مدل می باشد.