اثر نوع کشت پروبیوتیک بر ویژگی های شیمیایی و میکروبیولوژیک نوشیدنی آلوئه ورا

امروزه تقاضا برای فرآورده های پروبیوتیک غیر لبنی به دلیل پر طرفدار شدن گیاه خواری، عدم تحمل لاکتوز شیر در برخی افراد و میزان بالای کلسترول فرآورده های لبنی افزایش یافته است. بنابراین، اثر نوع کشت پروبیوتیک طی دوره نگهداری یخچالی بر ویژگی های بیوشیمیایی و میکروبیولوژیک نوشیدنی آلوئه ورا بررسی شد.
حدود %7 مایه تلقیح (کشت لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس کازئی، لاکتوباسیلوس پلنتاروم، لاکتوباسیلوس فرمنتوم یا لاکتوباسیلوس روتری) به عصاره آلوئه ورا تلقیح شد. نمونه ها به مدت 21 روز در دمای یخچالی (C °5) قرار گرفتند و در فواصل زمانی 7 روزه مورد ارزیابی قرار گرفتند. pH و پتانسیل احیا توسط pH متر اندازه گیری شدند. اسیدیته قابل تیتر با روش تیتراسیون با سود 1/0 نرمال بررسی شد. کشت پروبیوتیک ها روی محیط کشت MRS آگار انجام شد.
کم ترین مقدار pH و بیش ترین مقادیر اسیدیته قابل تیتر و پتانسیل احیا در پایان 21 روز نگهداری یخچالی، مربوط به تیمار دارای لاکتوباسیلوس روتری بود. هم چنین تغییرات معنی داری در قابلیت زیستی هر تیمار طی 21 روز نگهداری یخچالی مشاهده شد به گونه ای که جمعیت نهایی پروبیوتیک ها در تمامی تیمارها در پایان دوره نگهداری یخچالی به طور معنی داری بیش تر از روز صفر بود. تیمار دارای لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس نیز بعد از 21 روز نگهداری یخچالی بالاترین قابلیت زیستی را نسبت به تیمار های دیگر داشت.
به طور کلی، سطح بالایی از موادی مثل آمینواسید، پروتئین، شکر، ویتامین، ترکیبات فنولیک و آنتی اکسیدان ها در عصاره آلوئه ورا به قابلیت زیستی بالای باکتری های پروبیوتیک کمک می کنند. لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس فرمنتوم گزینه مناسبی برای استفاده در نوشیدنی آلوئه ورا هستند