اثر سطوح مختلف پتاسیم و نیتروژن بر عملکردهای کمی و کیفی چغندرقند در شرایط تنش خشکی

برآورد نیاز غذایی چغندرقند به دو عنصر پرمصرف نیتروژن و پتاسیم در شرایط تنش خشکی بسیار حائز اهمیت است. برای این منظور ژنوتیپ متحمل به خشکی BP کرج به صورت آزمایش اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار طی سه سال در ایستگاه مهندس مطهری کرج مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارهای آبیاری شامل: آبیاری بدون اعمال تنش (شاهد)، آبیاری با تنش اول فصل و آبیاری با تنش در طول فصل رشد، در کرت اصلی بود. 12 تیمار ترکیبی با چهار سطح نیتروژن خالص از منبع اوره (0، 50، 100، و 150) و سه سطح پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم (0، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار) در کرت های فرعی قرار گرفتند. بیشترین عملکرد ریشه و عملکرد قند خالص از تیمار آبیاری شاهد به ترتیب به میزان 43/49 و 94/5 تن در هکتار بدست آمد. عملکرد ریشه در تیمارهای تنش اول فصل و تنش در طول فصل به ترتیب 84/39 و 85/34 تن در هکتار بوده که به ترتیب 19 و 30 درصد کاهش عملکرد نسبت به تیمار آبیاری شاهد نشان دادند. اثر متقابل نیتروژن و پتاسیم بر عملکرد ریشه، قند ناخالص و قندخالص در سطح اطمینان پنج درصد ( P<0.05) معنی دار بود. مناسب ترین ترکیب کود نیتروژن و پتاسیم تحت شرایط این آزمایش جهت دستیابی به بیشترین عملکرد قند خالص و بالاترین راندمان مصرف آب، 150 کیلوگرم نیتروژن خالص و 100 کیلوگرم پتاسیم خالص در هکتار بدست آمد.