ارزیابی هیبریدهای جدید مونوژرم چغندرقند از نظر تحمل به خشکی

این تحقیق با هدف ارزیابی تحمل به خشکی هیبریدهای جدید مونوژرم چغندرقند انجام گرفت. به منظور گزینش هیبرید های امیدبخش و متحمل، دو آزمایش مجزا در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار بر روی 25 ژنوتیپ چغندرقند (23 هیبرید جدید مونوژرم و دو شاهد متحمل و معمولی) در ایستگاه تحقیقاتی مهندس مطهری (کمال شهر کرج) در سال 1391 اجرا شد. آبیاری ها تا مرحله تنک و وجین (استقرار بوته ها) به طور معمول انجام شد. آبیاری های بعدی در شرایط نرمال پس از 90 میلی متر و در شرایط تنش پس از 200 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A صورت گرفت. صفات مورد ارزیابی شامل عملکرد ریشه، درصد قند، عملکرد شکر، میزان سدیم، میزان پتاسیم، میزان نیتروژن مضره، ضریب قلیائیت، درصد قند ملاس، عملکرد شکر سفید و ضریب استحصال شکر بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تحت شرایط تنش خشکی از نظر تمامی صفات بین ژنوتیپ ها اختلاف بسیار معنی داری وجود داشت. بر اساس نتایج تجزیه رگرسیون گام به گام صفات عملکرد ریشه، عیارقند، میزان سدیم و میزان پتاسیم بیش از 99 درصد تغییرات عملکرد شکر سفید را در شرایط تنش خشکی توجیه کردند. بر اساس تجزیه خوشه اینیز ژنوتیپ های مورد بررسی تحت شرایط تنش خشکی در چهار گروه قرار گرفتند که در این میان، گروه اول شامل ژنوتیپ های شماره 25، 20 و 3 که گروه برتر از نظر عملکرد و کیفیت شناخته شد. در نهایت، هیبرید های شماره 20، 3، 8، 18، 7، 13 و 19 که هم از لحاظ شاخص تحمل به تنش (STI) و هم از لحاظ صفات عملکردی در شرایط تنش برتر بودند، متحمل ترین هیبرید ها به تنش خشکی معرفی شدند.