بررسی ارتباط بین ناامنی غذایی با شاخص سازگاری نوجوانان دبیرستانی شهرستان بابلسر در سال 1394: مطالعه ی مورد-شاهد

شیوع اختلالات روانی در جوامع درحال توسعه بین 20 تا 50 درصد تخمین زده شده است. در برخی از پژوهش ها نا امنی غذایی و گرسنگی با کاهش عملکرد روانی و مشکلات رفتاری مرتبط بودند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین سازگاری نوجوانان با نا امنی غذایی خانواده های آن ها است.
این مطالعه مورد-شاهد بر روی 246 دانش آموز دبیرستانی و مادرانشان در سال 1394 انجام شد. پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی AISS و فعالیت فیزیکی (IPAQ) توسط دانش آموزان تکمیل گردید. مادران دانش آموزان، به پرسشنامه 18 گویه ای امنیت غذایی سازمان کشاورزی ایالات متحده (USDA)، سوالات اطلاعات اجتماعی-اقتصادی و زمینه یابی سلامت(SF-12) پاسخ دادند. ارتباط بین ناامنی غذایی و ناسازگاری با استفاده از رگرسیون لجستیک ارزیابی شد.
شیوع ناامنی غذایی در خانواده های افراد ناسازگار (مورد) 6/62 درصد و در گروه سالم (شاهد) 6/36 درصد بود. بین ناسازگاری با فعالیت فیزیکی، سن مادر، سلامت روانی و سلامت جسمی مادر ارتباط معنی داری وجود داشت. طبق نتایج به دست آمده از رگرسیون لجستیک نوجوانان در خانواده های ناامن غذایی بدون گرسنگی سازگاری ضعیف تری را نشان دادند (83٫/1=OR، 040/0> P-value). در صورتی که ناامنی غذایی با گرسنگی همراه باشد ارتباط بسیار بیشتری مشاهده شد (15٫/7=OR، 001/0> P-value). این ارتباط پس از تعدیل اثر متغیرهای فعالیت فیزیکی، سن مادر، سلامت فیزیکی و روانی مادر، تحصیلات پدر و وضعیت منزل مسکونی معنی دار باقی ماند (84/4=OR، 002/0= P-value).
ناامنی غذایی به همراه گرسنگی می تواند یک عامل تاثیرگذار مستقل در مشکلات رفتاری به خصوص ناسازگاری های عاطفی، اجتماعی و آموزشی باشد.