الگوی بررسی ویژگی های اجتماعی- روانی بازدیدکنندگان پارک های جنگلی به عنوان ابزار مدیریت پارک ها (مطالعه موردی: پارک جنگلی دلند)

استفاده مطلوب از یک فضای تفرجی هنگامی انجام می شود که آن محیط بتواند پاسخگوی نیازهای اجتماعی- روحی و روانی مراجعه کنندگان علاوه بر تامین سایر نیازهای آنها باشد. به عبارت دیگر، مناطق تفرجی باید بر مبنای نیازهای مختلف اجتماعی- روانی و موقعیت گروه های استفاده کننده طراحی شوند. این موضوع، در پارک جنگلی دلند واقع در شرق گرگان در ایران بررسی شد. در مطالعه حاضر، ویژگی های- اجتماعی روانی بازدیدکنندگان پارک جنگلی دلند بررسی شد و راهکارهایی برای بهینه سازی شرایط پارک بر مبنای نیازهای اجتماعی- روانی بازدیدکنندگان ارایه شد. این مطالعه، با تکمیل 168 پرسشنامه در فصول تابستان و پاییز سال 1391 در پارک جنگلی دلند انجام شد. روایی پرسشنامه توسط دو تن از متخصصان تایید و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد. نتایج نشان داد بیشتر بازدیدکنندگان با هدف کسب آرامش روحی و تفرج به این منطقه می آیند. همچنین، بیشتر افراد تمایل دارند امنیت پارک با همکاری توام مامورین نیروی انتظامی و نگهبانان پارک تامین شود (حدود 72 درصد افراد). در بخش آمار تحلیلی، آزمون کای اسکویر جهت بررسی ارتباط بین جنسیت افراد با برخی پارامترها استفاده شدند. نتایج این مطالعه می تواند، بازتابی از وضعیت موجود در پارک و انتظار بازدیدکنندگان از مدیریت پارک باشد که می تواند جهت مدیریت بهینه پارک و تامین رضایت بازدیدکنندگان مورد استفاده قرار گیرد.