ارزیابی توان محیط زیستی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی با تاکید بر مدل های کارگروه استعداد یابی اراضی (مطالعه موردی: منطقه کریت)

ارزیابی و طبقه بندی سرزمین با مقایسه ویژگی های اکولوژیکی هر یگان محیط زیستی با مدل های اکولوژیکی انجام می گیرد. در این باره ابتدا جدول ارزیابی توان تهیه و سپس ویژگی های اکولوژیکی آبخیز مورد مطالعه با تک تک مدل های اکولوژیکی مقایسه و ارزیابی صورت می پذیرد. هدف از این مطالعه، ارزیابی توان محیط زیستی منطقه کریت با استفاده از (GIS) و بررسی مدل های کارگروه استعدادیابی اراضی برای تخصیص کاربری ها می باشد. مدل های اکولوژیکی مورداستفاده در این تحقیق، آمیزه ای از مدل های مخدوم، کارگروه استعدادیابی اراضی و شرایط اکولوژیکی حاکم بر منطقه می باشد. در مدل های کارگروه استعدادیابی اراضی معیارها واقع بینانه تر لحاظ شده و از نگرش علمی محض خودداری شده است. نتایج حاکی از آن است که محدودیت های شدید از جمله کمبود منابع آبی، تبخیر و تعرق زیاد، زلزله خیز بودن و اقلیم خشک موجب شده است که منطقه برای بیشتر کاربری ها توانی نداشته باشد. از بین کاربری ها تنها برای مرتعداری، تفرج گسترده و حفاظت توان وجود دارد. به گونه ای که کل سطح منطقه با توجه به محدودیت های زیاد به عنوان حفاظتی ارزیابی شد. برای کاربری تفرج گسترده نیز به شرط حفظ کاربری موجود کل منطقه دارای توان می باشد. همچنین، تعداد 78 واحد محیط زیستی که 14 درصد مساحت منطقه را شامل می شود، برای کاربری مرتعداری دارای توان می باشد.