درک و بیان کاربردهای نوای گفتار در کودکان بهنجار فارسی زبان پنج تاده ساله: شواهدی از رویکرد روان شناسی زبان

از دیدگاه روان شناسی زبان اخیرا برای شناخت انواع مهارت های درک و بیان نوای گفتار در زبان های مختلف استفاده شده است. پژوهش حاضر اولین مطالعه با هدف بررسی توانایی درک و بیان کاربرد نوا در کودکان بهنجار 5 تا 10 ساله فارسی زبان بر مبنای دیدگاه روان شناسی زبان است.
مطالعه مقطعی حاضر روی 30 دختر و 30 پسر بهنجار فارسی زبان در گروه های سنی 6-5، 8-7 و 10-9 سال اجرا شد. ابتدا تکالیف نوای پایانی، احساس، مرزبندی و تاکید ویژه در دو بخش درک و بیان با توجه به عملکرد های نوای گفتار در فارسی با الگوبرداری از رویکرد روان شناسی زبان توسط محققان طراحی سپس اجرا شد.
امتیاز کودکان 6-5 و 8-7 سال در تکالیف درک و بیان کاربرد نوا به استثنای بیان تاکید ویژه بالاتر از 12 (سطح شانس) بود؛ اما کودکان 10-9 سال در تمام تکالیف نزدیک به سقف امتیازها را کسب کردند. تفاوت میانگین امتیازها به تفکیک سنین تنها در تکالیف نوای پایانی و تاکید ویژه معنادار بود )05/0 ≥P). در تکالیف نوای پایانی و تاکید ویژه، بین امتیازهای درک و بیان همبستگی معناداری مشاهده شد (00/0=P).
توانایی درک و بیان کاربرد نوا در کودکان بهنجار فارسی زبان با افزایش سن پیشرفت می کند. به نظر می رسد عملکرد کودکان فارسی زبان در درک و بیان انواع کاربردهای نوا در 6-5 سالگی فراتر از شانس است اما اکتساب مهارت بیان تاکید ویژه تا 10 سالگی به تاخیر می افتد.