مطالعه ویتلوژنین القا شده در پلاسمای جنس نر ماهی حوض به عنوان بیومارکر مواجهه با برهم زننده های اندوکرینی

ماهی حوض (Carassius auratus auratus) از ماهیان آب شیرین و جزء اولین ماهیان اهلی شده و آکواریومی به حساب می آید. به منظور مطالعه میزان ویتلوژنین القاء شده پلاسما در این ماهی، از تیمارهای 17بتا- استرادیول، بیس فنول A (BPA)، نفتالن و بوتاکلر استفاده شد. بررسی حاضر طی دو مرحله مجزا انجام گرفت. در مرحله نخست، تیمارهای BPA، نفتالن و بوتاکلر با دوزهای μg/L500، μg/L200، μL/L28/0 طی مدت 15 روز به آکواریوم های حاوی ماهی حوض اضافه شدند و خون گیری در روزهای پنجم، دهم و پانزدهم انجام شد. در مرحله دوم، تیمارهای 17بتا- استرادیول، BPA، نفتالن و بوتاکلر به ترتیب با دوزهای mg/mL5/0، mg/Kg50، mg/Kg50 و μL20، مستقیما به ماهی ها تزریق شدند و پس از 48 ساعت خون گیری صورت گرفت. بعد از جداسازی پلاسما، با استفاده از تست ALP میزان فسفات و ویتلوژنین هر یک از تیمارها اندازه گیری و محاسبه شد. نتایج به دست آمده از مرحله اول نشان داد بین مقادیر ویتلوژنین تیمارها و گروه شاهد اختلاف معنی دار وجود دارد (05/0P<). در بین تیمارها ابتدا 17بتا- استرادیول و سپس BPA بیش ترین میزان ویتلوژنین را به خود اختصاص دادند. از لحاظ آماری بین دو تیمار نفتالن و بوتاکلر اختلاف معنی داری وجود نداشت. در مرحله دوم، نتایج به دست آمده اختلاف معنی داری را بین گروه شاهد و سایر تیمارها نشان داد (05/0P<0.05)، در حالی که بین دو تیمار BPA و نفتالن اختلاف معنی داری وجود نداشت. با توجه به نتایج به دست آمده در این بررسی BPA، نفتالن و بوتاکلر با القاء ساخت ویتلوژنین در هر دو مرحله آزمایش، نشان دادند که می توانند به عنوان EDC در نظر گرفته شوند.