علل واگرایی در سازمان همکاری اسلامی

سازمان کنفرانس اسلامی تنها نهاد بین المللی دولتی مذهبی در جهان امروز است که هدف آن همکاری گسترده بین دولت های عضو در زمینه های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است، علت تشکیل این سازمان را باید در ناکامی رادیکالیزم عربی برای آزادی فلسطین، جنگ فاجعه آمیز ژوئن 1967، آتش سوزی عمدی مسجدالاقصی و همچنین نیاز کشورهای اسلامی به یک تشکل منطقه ای با هدف نیل به همگرایی در حوزه های متنوع دانست. تحولات سیاسی جهان اسلام از سال تاسیس این سازمان تاکنون، به ویژه تنشهای جدی میان فطب های قدرت در این سازمان ( ایران، عربستان سعودی، مصر، ترکیه ، عراق سوریه، لیبی و...)شرایطی را ایجاد کرده است که روند همگرایی سیاسی و امنیتی میان کشورهای عضو شدیدا دچار اختلال شده است و سازمان عملا رویکردی واگرایانه را اختیار کرده است. در این راستا ساختار، نظام ارزشی، اولویت های امنیتی و منافع ملی، اشتراکات تاریخی کشورهای مرکز، و منافع ، حضور ودول فرامنطقه ای در معادلات منطقه ای و یا سازمانی بسیار تاثیر گذار هستند.
سوال اصلی: با توجه به روند فعالیت سازمان همکاری اسلامی و ساختار تشکیلاتی آن و شرایط هر یک از کشورهای عضو، چه عواملی زمینه ساز واگرایی در روابط اعضاء اصلی سازمان شده است؟
فرضیه: مجموعه عوامل متعدد شامل تفاوت در ساختار سیاسی و اقتصادی، اولویت های امنیتی، درجه استقلال و یا تکیه بر قدرتهای فرامنطقه ای، تفاوت در نظام ارزشی و ضعف سازمان از نظر تشکیلات اداری و برنامه ریز زمینه ساز روند واگرایی در سازمان همکاری اسلامی بوده است.