مهاجرت و توسعه روستایی؛ بررسی نقش مهاجران در توسعه روستایی

امروزه مهاجران نقش مهمی در توسعه مبادی مهاجرت خود دارند. برخی از مهاجران روستایی با تشکیل سازمان هایی همچون انجمن های زادگاهی و با شکل دهی وجوه ارسالی، از آنها در جهت توسعه زادگاه و افزایش قابلیت زیست روستاهای خود بهره می برند. بنابراین تلاش های آنها قابلیت زیست در روستاها را افزایش می دهد و باعث می شود که تعلق به زادگاه و مشارکت و ماندگاری در روستاها ارتقاء یابد. این تحقیق به دنبال این است که مهاجران و نهادهای آنها چگونه و از طریق چه مکانیزم ها و پیامدهایی در ارتقای توسعه روستایی نقش دارند. روش شناسی مقاله حاضر مبتنی بر روش تحقیق کیفی است. داده های کیفی با استفاده از فنون مصاحبه، مصاحبه گروهی و تاریخ شفاهی از انجمن های زادگاهی تهران بخصوص انجمن های زادگاهی شبستری ها (دریانی ها و بنیسی ها) و همچنین مرکز کردهای مقیم مرکز، بنیاد خوزستانی های مقیم مرکز و انجمن مهدی شهری های (سنگسری ها) مقیم مرکز، گردآوری شده و بر اساس تحلیل موضوعی، تحلیل و به صورت کلی ارائه شده است. مهاجران و سازمان های آنها با راهکارهایی چون: وجوه ارسالی، سرمایه گذاری در زادگاه، مسافرت و تردد به زادگاه، انتقال نوآوری، ایده و سرمایه، سکونت خانه دومی در روستا، اقدامات توسعه ای، فرستادن هدایا، کارآفرینی در زادگاه و دادوستد با زادگاه و مواردی اینچنین باعث تغییر در ساختارها و کارکردهای جامعه روستایی شده و از این طریق به توسعه روستایی می انجامند. این تغییرات در حوزه هایی چون افزایش امکانات و خدمات مختلف و متعدد در روستا، بهبود کسب و کار و اشتغال در روستا، رونق کشاورزی و اقتصاد محلی، سرزندگی اجتماعی روستا، کمک به ماندگاری جوانان و افزایش جمعیت، بهبود شرایط زندگی در روستا و پیشرفت عمرانی روستا، بر توسعه روستاهای مورد مطالعه تاثیر گذاشته است. بنابراین نهادهای حکومتی می توانند از تشکیل نهادهای پایدار مهاجری و انجمن های زادگاهی حمایت کرده و حتی مهاجران را ترغیب به شکل دهی این نهادها بکنند تا بتوانند از پتانسیل های و نیروهای این نهادها و ساختارها استفاده کرده تا برای بهزیستی روستایی و توسعه محلی از آنها استفاده نمایند.