چالش های اخلاقی و قانونی در طب مکمل و جایگزین

مراکز طب سنتی و مکمل، به عنوان یکی از ارائه دهندگان خدمات سلامت، در قبال بیماران و مراجعان مسوولیتی ویژه دارند. با افزایش روزافزون این مراکز، نقش و جایگاه طب سنتی و مکمل در تحلیل، تشخیص و درمان بیماری ها اهمیت بیش تری پیدا کرده است. انجام رویکردهای طبی در کمال صحت، دقت، سرعت، و با استفاده از روش های تشخیصی و درمانی شواهدمحور و هم چنین توجه به حفظ حقوق، رعایت امانت و کرامت انسانی گیرندگان خدمات از جمله اولویت ها و ضرورت هایی است که به موازات استقرار سیستم های جدید ارائه ی خدمات، می تواند تاثیر بسزایی در افزایش رضایتمندی مراجعان و پذیرش نهادهای علمی و قانونی داشته باشد. در حیطه ی طب مکمل و جایگزین با توجه به عدم وجود شواهد علمی کافی در جهت کارایی و اثربخشی، عدم تعریف و تعیین مراجع رسیدگی به شکایات انجام شده از این طب، فرایند رسیدگی به جنبه های اخلاقی و قانونی خطای پزشکی در طب مکمل و جایگزین را با چالش هایی مواجه کرده است که باید با تدوین و بازنگری قوانین و تعریف آیین نامه های عملی و تعیین منابع علمی قابل قبول، موارد و مراکز ارائه ی مجاز این خدمات، محل رسیدگی به شکایات و نوع مجازات های آن به رفع این کمبودهای قانونی اقدام شود. این مطالعه ی مروری، با گردآوری مباحث حائز اهمیت و رایج در حوزه ی اخلاق و قانون در طب سنتی و مکمل از منابع معتبر سعی در ارتقاء اطلاعات فعالان این حرفه و توجه ویژه ی مسوولان حوزه ی اخلاق پزشکی به این طب را داشته است