بررسی میزان شیوع بی دندانی در شهرجاجرم خراسان شمالی در سالهای 1390-1389

پیشینه: نتیجه نهایی پوسیدگی دندان و بیماری های پریودنتال، بی دندانی است. آمار بالای بی دندانی در ایران نشاندهنده وضعیت نامطلوب سلامت دهان و دندان جامعه و آگاهی ناکافی افراد جامعه از بهداشت دهان و دندان است. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع بی دندانی در شهر جاجرم در سال های 1390-1389 بود.
در این مطالعه توصیفی مقطعی، 560 نفر از جمعیت شهر جاجرم به روش خوشه ایتصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای مطالعه در پرسشنامه شامل سن، جنس، شغل، میزان تحصیلات، بهداشت فردی، وضعیت درآمد و عادات خاص بود که میزان بی دندانی در هر یک از متغیرها مشخص گردید. جهت بررسی تفاوت بین گروه های مطالعه از آزمون Chi Square استفاده شد. سطح معنی داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.
از میان 20،000 نفر جمعیت شهر جاجرم، 560 نفر (322 زن و 238 مرد) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 28/02 ± 5/11 بود. 42/5% و 57/5% از مردان و زنان شرکت کننده دارای دندان غائب بودند و بی دندانی در 86/9%از افراد شاغل و 70/8% از کارمندان مشاهده شد. همچنین ارتباط آماری معناداری بین متغیرهای جنس، شغل، میزان تحصیلات، بهداشت فردی، عادات خاص و وضعیت درآمد وجود داشت.
شیوع بی دندانی در شهر جاجرم در سال های 1390-1389، 71.4% بود.با توجه به نتایج مطالعه کنونی، برنامه ریزی های پیشگیرانه در زمینه پیشگیری از بی دندانی، جایگزینی دندان های از دست رفته و آموزش اصول پیشگیری از پوسیدگی و بیماری های پریودنتال با استفاده از روش های موثر به منظور جلوگیری از بی دندانی ضروری است.