میزان بهره مندی از خدمات سلامت توسط جمعیت کارگران ساختمانی و خانواده آن ها در شهر اصفهان در سال 1392

یکی از معیارهای عدالت در سلامت، بهره مندی از پوشش بیمه سلامت می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان بهره مندی از خدمات سلامت در بین کارگران ساختمانی و خانواده آن ها به عنوان یکی از آسیب پذیرترین اقشار جامعه در مقابل بیماری ها و حوادث، انجام شد.
در تحقیق توصیفی- تحلیلی حاضر، میزان بهره مندی کارگران ساختمانی و خانواده آنان از خدمات سلامت و عوامل تاثیرگذار بر آن در شهر اصفهان در سال 1392، با استفاده از یک پرسش نامه استاندارد مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، برای 400 کارگر ساختمانی متاهل که منتظر به کارگیری روزانه در خدمات ساختمانی بودند و در پیاده روهای میدان های اصلی چهار گوشه شهر اصفهان مستقر بودند، پرسش نامه به صورت سهمیه ای، به روش تصادفی ساده و با انجام مصاحبه حضوری تکمیل گردید.
5/39 درصد از کارگران ساختمانی تحت پوشش هیچ بیمه درمانی نبودند. 25/19 درصد آنان طی دو هفته اخیر نیاز به خدمات سلامت داشتند که از این خانواده ها، تنها 43/71 درصد از این خدمات بهره مند شدند. حدود 25/17 درصد از افراد تحت پوشش خانواده کارگران، نیاز به بستری شدن در بیمارستان طی یک سال گذشته را داشتند. متوسط تعداد دفعات بستری در طول سال بین خانواده کارگران، 54/1 بار در سال بود. 75/4 درصد خانوارهای کارگران به دلیل بستری شدن در بیمارستان، متحمل هزینه های کمرشکن سلامت شده بودند.
میزان بهره مندی از پوشش بیمه های درمانی در بین کارگران، کمتر از میانگین همین نسبت در جامعه ایرانیان می باشد. خانواده هایی که به علت بستری شدن در بیمارستان متحمل هزینه های کمرشکن شدند، 5/2 برابر همین نسبت در بین افراد جامعه می باشد.