تاثیر سطوح انرژی و محدودیت غذایی در دان حبه ای شده بر عملکرد و فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی

هدف از انجام این آزمایش بررسی تاثیر سطوح انرژی سوخت وساز (متابولیسم)، شدت و مدت محدودیت غذایی در دان حبه ای یا پوشش دارشده (پلت) بر عملکرد، فراسنجه (پارامتر)های خونی و همچنین خصوصیات لاشه در جوجه های گوشتی بود. شمار 480 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در آزمایش فاکتوریل 3×2×2 با دوازده تیمار و چهار تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو سطح انرژی قابل سوخت وساز، دو سطح شدت محدودیت غذایی (90درصد و 85درصد استاندارد مصرف سویه) و سه دوره محدودیت (21-8، 28-8 و 35-8 روزگی) بودند. با افزایش سطح انرژی جیره، از21-8 و 42-1 روزگی برخلاف 7 روزگی وزن بدن و ضریب تبدیل بهبود می یابد (05/0>P). اعمال90درصد محدودیت غذایی نسبت به 85درصد، همچنین دوره های محدودیت 21-8 و 28-8 نسبت به 35-8 روزگی، وزن بدن را به طور معنی داری افزایش داد (05/0>P). در 14روز محدودیت، افزایش سطح انرژی به همراه 90درصد محدودیت، موجب افزایش وزن نسبی لاشه و ران در 42 روزگی شد ولی در 21 و 28 روز محدودیت، بیشترین وزن لاشه و ران در 85درصد محدودیت به همراه سطح بالاتر انرژی مشاهده شد (01/0>P). افزایش انرژی جیره منجر به بالا رفتن گلوکز خون در سنین 28 و 35 روزگی، کاهش غلظت تری گلیسیرید و افزایش درصد چربی بطنی در سن 42 روزگی شد (05/0>P). به طورکلی، افزایش سطح انرژی جیره با شدت محدودیت 90درصد (نسبت به استاندارد مصرف سویه) به مدت سه هفته (28-8 روزگی) در دان حبه ای شده منجر به بهبود عملکرد در جوجه های گوشتی می شود.