تاثیر دوزهای متفاوت ایزوفلوران برتغییرات همودینامیک در بیماران تحت عمل جراحی اندوسکوپیک سینوس

امروزه اعمال جراحی اندوسکوپیک سینوس از شایع ترین اعمال در زمینه گوش و حلق و بینی است که در این گونه اعمال همواره با خونریزی همراه است که می تواند سبب اختلال همودینامیک و اثر مستقیم بر نتیجه جراحی بر جا بگذارد. استفاده از داروهای بیهوشی مناسب می تواند کمک شایانی به کنترل همودینامیک بیماران کرده و در این مورد گاز استنشاقی ایزوفلوران در حفظ فشار خون در حد ایده ال کمک شایانی می نماید. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات همودینامیک با درصدهای مختلف ایزوفلوران در عمل جراحی اندوسکوپیک سینوس است.
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی 90 بیمار به 3 گروه 30 نفری، ASA کلاس یک و دو تقسیم شدند. روش القاء بیهوشی در گروه ها یکسان بوده، در گروه اول پس از القاء بیهوشی از ایزوفلوران با درصد 1 و در گروه 2 با درصد 1.2 و گروه 3 با درصد 1.5 مورد استفاده قرار گرفت. رمی فنتانیل در گروه ها ثابت بود و با دوز 0.1 میکروگرم / کیلوگرم / دقیقه حین عمل استفاده گردید.
3 گروه از نظر سن و جنس همسان بودند. تغییرات فشار متوسط شریان در دقایق 15 – 30 – 45 و 60 دقیقه بعد از القاء بیهوشی در 3 گروه تفاوت معناداری داشت (001/0 P<) که کاهش فشار متوسط شریانی در گروه 1 و 3 و گروه 2 و 3 تفاوت معنادار بود. ضربان قلب در دقیقه 30 – 45 – 60 بین گروه 1 و 2 تفاوت معناداری داشت (p>0.001).
ضربان قلب و فشار متوسط شریانی پس از اکستوباسیون دارای اختلاف معناداری بین گروه ها نبوده است.
ایزوفلوران با درصد 5/1 در مقایسه با درصد 1.2 و درصد 1 کاهش فشار خون متوسط شریانی را به طور عمومی تحت تاثیر قرار داده و میانگین ضربان قلب در دقایق مختلف در گروه 2 با درصد 1.2 از سایر گروه ها کمتر بوده است.