مقایسه کارگذاری کاتتر ورید تحت ترقوه ای به دو روش بالا و پائین ترقوه ای در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

جای گذاری کاتتر ورید مرکزی در بیشتر بیماران بدحال بحرانی مورد نیاز است. عوارض کارگذاری کاتتر ورید مرکزی شامل عوارض عفونی و مکانیکی است که به دو دسته زودرس و یا تاخیری تقسیم می شوند. مطالعات متعددی در این راستا انجام شده است. ما در این تحقیق به مقایسه کارگذاری کاتتر ورید تحت ترقوه ای به دو روش بالا و پایین ترقوه ای در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام ارومیه پرداخته ایم.
پس از تصویب طرح در کمیته اخلاق دانشگاه این مطالعه در بخش مراقبت های ویژه عمومی بیمارستان امام ارومیه در نیم سال دوم سال 1394، انجام شد و طی آن 260 بیمار به طور کاملا تصادفی در دو گروه 130 نفری وارد مطالعه شدند. مشخصات دموگرافیک (سن، جنس)، میزان موفقیت، تعداد تلاش برای کارگذاری کاتتر ورید مرکزی، عوارض کارگذاری ورید مرکزی شامل پنوموتوراکس، عفونت جلدی، هماتوم، ترومبوز، عفونت کاتتر در فرم مخصوص ساخته شده توسط محقق وارد و پس از اتمام طرح مورد بررسی و آنالیز آماری قرار گرفت. از تست های آماری لازم و نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 جهت این کار استفاده شد. P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.
میانگین سنی بیماران مورد مطالعه در کل 16.72 ±65.23 سال بود. 56.53% بیماران مذکر و مابقی مونث بودند. بین میانگین سنی و توزیع جنسی بیماران در دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت ( P> 0.05). بین ایجاد پنوموتوراکس و میانگین دفعات تلاش برای تعبیه کاتتر ورید مرکزی بین دو گروه اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (P<0.05)؛ ولی مابین دیگر متغیرها بین دو گروه مورد مطالعه هیچ تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. (P≥ 0.05)
تعداد دفعات تلاش و پنوموتوراکس در روش سوپراکلاویکولر تعبیه کاتتر ورید ساب کلاوین کمتر از روش اینفراکلاویکولر آن بود. بین عوارض دیگر تفاوت واضح آماری وجود نداشت.