بررسی کیفیت آب زیرزمینی برای شرب و کشاورزی و انتخاب مناسب ترین روش میان یابی مکانی آن (مطالعه موردی: غرب شهرستان مریوان)

تعیین کیفیت آب های زیرزمینی و انتخاب و دقت روش های مناسب پهنه بندی به شرایط منطقه و وجود آمار و اطلاعات کافی بستگی دارد. از طرفی انتخاب روش صحیح میان یابی مکانی کیفیت آب زیرزمینی، گامی مهم در مدیریت منابع آب زیرزمینی هر منطقه به شمار می آید. هدف این تحقیق، بررسی کیفیت آب های زیرزمینی غرب شهرستان مریوان برای شرب و کشاورزی است. به همین منظور از داده های سال های 1364 تا 1391 و پارامترهای مقدار شوری، کلر، غلظت مواد محلول، سولفات، سختی آب، سدیم و نسبت سدیم قابل جذب استفاده شد. برای مقایسه تیمارها از تجزیه واریانسANOVA و برای آزمون تفاوت بین ایستگاه های مختلف از آزمون LDS استفاده شد. همچنین برای تعیین مناسب ترین روش میان یابی مکانی و پهنه بندی پارامترهای یادشده، سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) به کار گرفته شد. بدین منظور، از روش میان یابی زمین آمار کریجینگ ساده، و روش های معین مانند وزن دهی عکس فاصله، تابع شعاعی، تخمین گر موضعی و تخمین گر عام به صورت سالانه و فصلی استفاده شد. نتایج نشان داد که آب زیرزمینی منطقه از نظر کیفی برای شرب در محدوده مناسب و پذیرفتنی قرار دارد. همچنین برای آبیاری، بیشتر منطقه در محدوده پذیرفتنی قرار دارد. نتایج میان یابی مکانی براساس معیارهای ریشه دوم میانگین مربعات خطا (RMSE)، میانگین خطای مطلق (MAE) و بیشترین مقدار ضریب تعیین (R2) نشان داد که از بین روش های مختلف میان یابی، روش تخمین گر موضعی برای پارامترهای سولفات، غلظت مواد محلول و شوری؛ روش تابع شعاعی برای پارامترهای سدیم و نسبت جذب سدیم؛ روش تخمین گر عام برای پارامتر کلر؛ و روش کریجینگ ساده برای پارامتر سختی آب، مناسب ترین برآورد سالانه را دارند.