ساختار مدیریتی نظم و امنیت انتظامی در بحران های طبیعی (با تاکید بر الگو و ساختار مدیریت بحران در کشورهای هدف)

سیستم مدیریت بلایا در سطح کل کشور و در سطح نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، ناگزیر است که با استفاده از تجربیات گذشته خود و بهره گیری از تجربیات موفق جهانی نسبت به تنظیم یک برنامه موثر برای مدیریت بلایا گام بردارد و راهبردهای مشخصی را برای مدیریت نظم و امنیت پلیس در بحران های طبیعی فراهم آورد. این پژوهش با روش کیفی، ضمن استفاده از تکنیک مطالعات تطبیقی، با بررسی و تلفیق دو گرایش از حوزه مطالعاتی مدیریت (مدیریت انتظامی و مدیریت بحران)، با بهره گیری از منابع و مستندات داخلی و خارجی به رشته تحریر درآمده است. همچنین بهمنظور انجام مطالعات تطبیقی، کشورهای کانادا، امریکا، ترکیه، پاکستان، هند و ژاپن به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی از میان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه جهان انتخاب گردیده اند. در اغلب کشورهای توسعه یافته رابطه ای مستقیم بین ساختار حکومت و سطوح برنامه ریزی مدیریت بحران یافت شد. همچنین محقق در فرجام یافته های خود به ارائه ساختار استراتژیک مدیریت نظم و امنیت انتظامی در بحران های طبیعی، مبتنی بر پیشینه تحقیق و مطالعات تطبیقی، مشتمل بر چهار بعد اصلی مدیریت اطلاعات، مدیریت ارتباطات، مدیریت لجستیک و مدیریت عملیات پرداخته است. بررسی و تحلیل مولفه های سابقه برنامه ریزی، سطوح برنامه ریزی، ساختار و وضعیت پلیس کشورهای مورد مطالعه در بحران های طبیعی گام مهمی است تا بتوان با الگوبرداری یا بومی سازی الگوهای موثق و موفق مدیریت نظم و امنیت انتظامی در دنیا به سطح مطلوبی از برتری تصمیم گیری در هماهنگی، هدایت عملیاتی و کنترل اثربخش بحران بر اساس ماموریت های ابلاغی و در راستای استقرار نظم و امنیت انتظامی در بحران های طبیعی دست یافت.