بررسی فراوانی سویه های M RSA و VRSA استافیلوکوک اورئوس در میان پرسنل درمانی و بیماران بستری

سویه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA)، یکی از عوامل مهم)عفونت های بیمارستانی محسوب می شود. وانکومایسین اولین داروی انتخابی جهت درمان) عفونت های ایجاد شده توسط MRSA می باشد. اگرچه مقاومت در نمونه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به وانکومایسین (VRSA) نیز گزارش شده است. بر این اساس هدف از این مطالعه بررسی فراوانی سویه های MRSA و VRSA استافیلوکوکوس اورئوس در میان پرسنل درمانی و بیماران بستری در بیمارستان می باشد.
در این تحقیق که در سال 1394 انجام شد، از 447 بیمار بستری و پرسنل درمانی، بیمارستان های آموزشی شهر ساری استافیلوکوکوس اورئوس با آزمایش های تشخیصی جداسازی گردید. سپس مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها به روش دیسک دیفیوژن بررسی شد. از روش E-TEST جهت تعیین MIC و شناسایی سویه های MRSA استفاده گردید. فراوانی ژن مقاومت mecA در ایزوله ها با روش PCR بررسی شد و در نهایت مقاومت القایی کلیندامایسین بررسی گردید.
نتایج حاصل از تعیین MIC به روش E-TEST نشان داد که 31/31 درصد ایزوله ها مقاوم به متی سیلین بودند و 1/16 درصد ایزوله های MRSA دارای مقاومت نسبی به وانکومایسین بوده اند. شیوع ژن mecA در ایزوله های مقاوم 8/96 درصد بود. بیش ترین مقاومت به آنتی بیوتیک جنتامایسین (5/45 درصد) و کم ترین مقاومت به وانکومایسین (صفر درصد) و آمیکاسین (1/14 درصد) بود. در بین ایزوله های MRSA، 9/12 درصد مقاومت القایی به دیسک کلیندامایسین مشاهده شد.
استنتاج: این تحقیق نشان داد که مقاومت نسبتا بالایی به اریترومایسین، کلیندامایسین، جنتامایسین و سیپروفلوکساسین در بین ایزوله های مقاوم به متی سیلین وجود دارد و درصد بالایی از مقاومت چند دارویی در میان ایزوله های MRSA مشاهده گردید. ولی علی رغم مقاومت نسبی به وانکومایسین، این آنتی بیوتیک کماکان داروی با ارزشی در درمان MRSA می باشد.