بررسی ژن های blaTEM و blaPSE مولد بتالاکتاماز در جدایه های بالینی سالمونلا تیفی موریوم با روش PCR Multiplex

آنتی بیوتیک های بتالاکتام به طور گسترده ای در درمان سالمونلوز مورد استفاده قرار می گیرند. گزارشات هشدار دهنده توسعه سریع مقاومت در برابر این عوامل، شامل سرووار های سالمونلا مانند انتریتیدیس، تیفی موریوم، پاناما و تیفی را در چند کشور اشاره کرده اند. هدف از این مطالعه، بررسی پروفایل مقاومت آنتی بیوتیکی و شیوع ژن blaTEM و blaPSE سالمونلا تیفی موریوم در انسان در تهران بود.
46 جدایه از کلکسیون دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران و از نمونه های انسانی جمع آوری شده بودند. نمونه ها جهت بررسی مقاومت در برابر آمپی سیلین، کلرامفنیکل، تتراسایکلین، سفالوتین، سفتریاکسون، سفتازیدیم، آموکسی سیلین- اسید کلاولانیک، جنتامایسین، تری- متوپریم و سولفامتوکسازول و آمیکاسین مورد آزمایش قرار گرفتند. جدایه ها با تجزیه و تحلیل واکنش زنجیره ای پلیمراز برای حضور ژن های مقاومت blaPSE و blaTEM مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها و بحث: نتایج آنتی بیوگرام نشان داد که میزان مقاومت به آمپی سیلین (82/6%)، کلرامفنیکل (80/4%)، تتراسایکلین (69/5%)، سفالوتین (80/4%)، آموکسی سیلین- اسید کلاولانیک (56/5%) و تری متوپریم- سولفامتوکسازول (43/4%) بود. از مجموع 46 جدایه سالمونلا، 43 (93/4٪) مورد مقاومت در برابر دو یا چند خانواده آنتی بیوتیک را نشان دادند. ژن blaTEM در 1 مورد (2/1٪) جدایه سالمونلا مشخص شد. همه جدایه ها برای ژن blaPSE منفی بودند. سویه های سالمونلا انسانی مقاوم به آمپی سیلین، سفالوتین، کلرامفنیکل، تتراسایکلین، آموکسی سیلین-اسید کلاولانیک و تری متوپریم-سولفامتوکسازول بودند. شناسایی ژن های ESBL در سالمونلا و مقاوم به چند دارو MDR (Multi Drug Resistance) (93/4%) دارای پیامدهای قابل توجهی برای سلامت عمومی است. حمل دو یا چند ژن مقاوم به بتالاکتاماز نگران کننده است، زیرا ترکیب خاصی از ژن های موثر می تواند تمام گزینه های درمانی بتالاکتام را محدود کند. باکتری های تولید کننده ESBL معمولا با مقاومت به چند دارو مرتبط هستند.