بررسی ارتباط اینتگرون کلاس I و II با ایزوله های کلبسیلا پنومونیه تولید کننده و فاقد آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف جداشده از نمونه های بالینی بیمارستانهای کرمان

ژن های کدکننده آنزیم های ESBL معمولا برروی یک پلاسمید کانجوگیتیو قرار دارند اما بیشتر ژنهای ESBL که اخیرا مطرح شده اند به طور مکرر در ساختارهای شبه اینتگرون یافت شده اند. هدف از این مطالعه بررسی نقش آنزیم های ESBL و اینتگرونهای کلاس I و II در ایجاد مقاومت به آنتی بیوتیک ها می باشد.
58 کلبسیلا پنومونیه از ادرار، خون و زخم نمونه های بالینی بیمارستان کرمان جمع آوری گردید. آنتی بیوگرام ایزوله هابا روش دیسک دیفیوژن انجام شد. برای شناسایی ایزوله های تولید کننده ESBLs ابتدا ازتست دیسک ترکیبی فنوتیپی وبرای شناسایی ژنها intI، intII، bla-TEM، bla-SHV و bla-CTXM از PCR انجام شد. از نرم افزار SPSS-22 برای آنالیز رابطه بین اطلاعات استفاده گردید.
نتایج آنتی بیوگرام الگوی مقاومتی متفاومتی را در ایزوله های تولید کننده ESBLs و فاقد ESBLs نشان داد. موثرترین آنتی بیوتیک علیه ایزوله های کلبسیلا پنومونیه آنتی بیوتیک ایمی پنم (75/8%) بود و بیشترین مقاومت به آمپی سیلین (94/8%) مشاهده شد. 35 ایزوله (60/3%) تولید کننده ESBL بودند همچنین 37 (63/7%) ایزوله دارای اینتگرون کلاس I اما تنها 3 (5/1%) ایزوله دارای اینتگرون کلاس II بودند و ارتباط معناداری بین اینتگرون کلاس I و II و آنزیم های ESBL مشاهده گردید (P<0.05).
شیوع بالای آنزیم های ESBL و اینتگرون کلاس I درکلبسیلا پنومونیه جداشده از نمونه های بالینی نشان داد که به کار گیری سیاست ها جهت کنترل عفونت های ناشی از باکتری های تولیدکننده این عوامل بیماریزایی بسیار با اهمیت است.