تعیین شیوع و ریسک اختلالات اسکلتی - عضلانی در کارکنان یک واحد صنعتی

اختلالات اسکلتی- عضلانی یکی از عوامل شایع آسیب های شغلی و ناتوانی در کشورهای صنعتی و کشورهای در حال توسعه می باشند. این مطالعه با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی و ارزیابی ریسک ابتلا به این اختلالات در کارکنان یک شرکت نفتی صورت پذیرفت.
در این مطالعه مقطعی، کلیه 35 نفر از کارکنان واحد آیزوماکس یک شرکت صنعتی شرکت کردند. از پرسشنامه ی نوردیک برای تعیین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی و از روش های RULA و REBA به منظور ارزیابی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی استفاده شد.
بیشترین اختلالات موجود در پرسنل واحد آیزوماکس، مربوط به ناحیه کمر (4/22 درصد) و کمترین اختلالات، مربوط به ناحیه آرنج (1/4 درصد) گزارش شد. ارتباط معنی داری بین سن و سابقه کار با شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی وجود داشت(001 /0> (P. بیشترین و کمترین اختلالات نیز براساس نوع شغل، مربوط به کارمندان عملیات و سرکارگردان می باشد. نتایج حاصل از ارزیابی پوسچر به روش REBA نشان داد 10درصد از پوسچرها دارای ریسک پایین ، 60 درصد دارای ریسک متوسط و 30 درصد از پوسچرها دارای ریسک بالا می باشند. نتایج حاصل از ارزیابی پوسچر به روش RULA نیز نشان داد که 50 درصد پوسچرها دارای سطح 2(تحقیقات دقیق و بیشتری بر روی پوسچر صورت بگیرد و احتمالا تغییراتی نیز لازم است) و 50 درصد دارای سطح 3(به زودی تغییرات و اصلاحات و نیز تحقیقات دقیق تر صورت بگیرد) می باشند.
بر اساس یافته های به دست آمده می توان چنین نتیجه گرفت که ریسک و شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در جمعیت مورد مطالعه به ویژه در شغل عملیات بالا است و نیاز به مداخله ارگونومیک می باشد.