تاثیر تریکودرما در کاهش آلودگی گندم به زنگ قهوه ای و میزان آنزیم پراکسیداز

تاثیر تیمارهای بیولوژیک در کاهش شدت بیماری زنگ قهوه ای Puccinia recondite Rob. ex. Desemf. sp. tritici، در یک آزمایش کرت های دو بار خرد شده بر اساس طرح کاملا تصادفی در سه تکرار با قرار دادن ارقام گندم چمران و بولانی درکرت های اصلی و سه گونه قارچ تریکودرما شامل Trichoderma harzianum،T. citrinoviride و T. longibrachiatum در کرت های فرعی اول و روش های کاربرد برگی و یا بذری در کرت های فرعی دوم در گلخانه بررسی گردید. همچنین نوسان در سطح آنزیم پراکسیداز در روش های بذری و برگی به روشHemeda and Kelin اندازه گیری شد. نتایج، تفاوت معنی داری میان ارقام گندم (P<0.05)، گونه های تریکودرما و روش های تیمار کردن (P<0.01) را نشان داد. کاهش بیماری در رقم چمران بیشتر از رقم بولانی (P<0.05)، و روش تیمار بذری آلودگی کمتری در مقایسه با تیمار برگی نشان داد (P<0.05). اثرات متقابل در تمام حالات ممکن معنی دار بود (P<0.01). نوسان سطوح آنزیم پراکسیداز در تیمارها در مقایسه با شاهد دارای تفاوت معنی دار بود (P<0.05).گونه های تریکودرما تاثیر مستقیمی بر بیمارگر نشان ندادند و ساز و کار آنها در کنترل بیماری به صورت کاهش غیرمستقیم بیماری و به روش مقاومت القایی ارزیابی گردید.