مطالعه اثر محافظتی و آنتی اکسیدانی عصاره اتانولی قارچ های صدفی درختی و صدفی صورتی بر آسیب کبدی القاء شده توسط تتراکلرید کربن در موش رت

آسیب کبدی ناشی از مواد شیمیایی سمی و برخی داروها اثرات سوئی بر متابولیسم بدن دارد. تتراکلرید کربن (CCL4) قادر به ایجاد آسیب کبدی در انسان و حیوانات است. در نبود داروهایی که قادر به محافظت کبد در برابر این آسیب ها باشند، طب رایج نیازمند استفاده از توان احتمالی داروهایی گیاهی با فعالیت آنتی اکسیدانی در این زمینه می باشند.
هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظتی عصاره گیاهی قارچ های صدفی درختی Pleurotus Osteratus) و صدفی صورتی (Pleurotus Djamor) بر آسیب های کبدی القاشده توسط تتراکلرید کربن در موش صحرایی (رت) بود.
در این مطالعه، 35 راس موش نر به هفت گروه تقسیم شدند که به گروه های مربوطه تتراکلرید کربن، عصاره های قارچی و سیلیمارین (به عنوان گروه کنترل مثبت) تزریق شدند. سپس برای بررسی اثر ترکیبات تزریق شده، آزمایش های بیوشیمیایی مورد نظر انجام گرفته شدند.
سطوح بالای آنزیم های سرمی(serum glutamate pyruvate transaminase) SGPT (Alanine Aminotransferase) (ALT)،(Serum glutamate oxaloacetate transaminase) SGOT (Aspartate Aminotransferase) (AST) ، ALP (alkaline phosphatase) و ACP (Acyl carrier protein)دال بر نشت سلولی و از دست رفتن تمامیت غشای هپاتوسیت ها به دنبال تزریق تتراکلرید کربن می باشد. در گروه هایی که تحت درمان با عصاره ها بودند، مقادیر سرمی آنزیم های ذکر شده در مقایسه با گروه درمان شده با تتراکلرید کربن کاهش یافت. همچنین می توان با مقایسه گروه های دریافت کننده عصاره ها با گروه دریافت کننده سیلیمارین این احتمال را مطرح نمود که اثر محافظتی این عصاره ها بر روی هپاتوسیت ها، قابل مقایسه با سیلیمارین باشد.
نتایج این مطالعه نشان می دهند که عصاره های مورداستفاده در این مطالعه با حفظ ساختار و تمامیت غشا هپاتوسیت ها یا ترمیم سلول های آسیب دیده موجب کاهش سطوح سرمی آنزیم های کبدی و اثر حفاظت کبدی متعاقب تجویز تتراکلرید کربن می شوند.